Ландграф (ням.: Landgraf - лац.: comes provincialis) - ў сярэднявечнай Германіі кіраўнік княства (ландграфства). “Ландграф” - паходзіць ад слова “Land” зямля, краіна; і “Graf” - граф.
Тытул князёў, становішча якіх было падобна з становішчам герцагаў. На іх ляжаў абавязак не толькі ў сваім графстве, але і ў больш шырокай вобласці падтрымліваць мір, а ў выпадку вайны даваць каму трэба ўзброенае прыкрыццё. У такім сэнсе гэты тытул належаў толькі Ландграфству Цюрынгіі і Эльзаса, але яго насілі і многія іншыя князі, якія не мелі падобных паўнамоцтваў.