wd wp Пошук: ⬜

Чарлз Райс

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Райс.

Чарлз Моэн Райс (англ.: Charles M. Rice; 25 жніўня 1952, Сакрамента, ЗША) — амерыканскі вірусолаг і лаўрэат Нобелеўскай прэміі, яго галоўнай сферай даследаванняў з’яўляецца вірус гепатыту С. З’яўляецца прафесарам вірусалогіі ва Універсітэце Ракфелера ў Нью-Ёрку і ад’юнкт-прафесарам Карнельскага ўніверсітэта і Медыцынскай школы Вашынгтонскага ўніверсітэта.

Райс з’яўляецца членам Амерыканскай асацыяцыі развіцця навукі, членам Нацыянальнай акадэміі навук ЗША і быў прэзідэнтам Амерыканскага таварыства вірусалогіі з 2002 па 2003 год. У 2016 годзе разам з Ральфам Бартэншлагерам і Майклам Сафія ён атрымаў прэмію Ласкера-ДэБейкі за клінічныя медыцынскія даследаванні[4][5]. Разам з Майклам Хаўтанам і Харві Алтэрам ён быў узнагароджаны Нобелеўскай прэміяй па фізіялогіі і медыцыне 2020 года «за адкрыццё віруса гепатыту С»[6][7].

Ранняе жыццё і адукацыя

Нарадзіўся 25 жніўня 1952 года ў Сакрамента, штат Каліфорнія [8][9].

Райс атрымаў ступень бакалаўра па заалогіі ў Каліфарнійскім універсітэце ў Дэвісе ў 1974 годзе. У 1981 годзе атрымаў ступень доктара філасофіі біяхіміі ў Каліфарнійскім тэхналагічным інстытуце, дзе вывучаў РНК-вірусы ў лабараторыі Джэймса Штрауса. Затым заставаўся ў Каліфарнійскім тэхналагічным інстытуце на працягу чатырох гадоў, каб зрабіць доктарскае даследаванне [10][11].

Кар’ера

Пасля аспірантуры Райс разам са сваёй даследчай групай у 1986 годзе пераехаў у Школу медыцыны Вашынгтонскага ўніверсітэта, дзе заставаўся да 2001 года[6].

Райс з’яўляецца прафесарам ва Універсітэце Ракфелера з 2001 года. Таксама з’яўляецца ад’юнкт-прафесарам Школы медыцыны Вашынгтонскага універсітэта і Карнэльскага ўніверсітэта. Працаваў у камісіях Упраўлення па кантролі за прадуктамі і лекамі Нацыянальнага інстытута аховы здароўя і Сусветнай арганізацыі аховы здароўя [10].

Райс быў рэдактарам Journal of Experimental Medicine з 2003 па 2007 год, Journal of Virology з 2003 па 2008 год і PLoS Pathogens з 2005 года па цяперашні час. Аўтар больш чым 400 рэцэнзуемых публікацый[10].

Даследаванні

Падчас працы ў Калтэхе, ён удзельнічаў у даследаванні геному віруса ліхаманкі Сіндбіс і ўстанаўленні флавівірусаў як уласнага сямейства вірусаў. Штам віруса жоўтай ліхаманкі, які ён выкарыстаў для гэтай працы, у рэшце рэшт быў выкарыстаны для распрацоўкі вакцыны супраць жоўтай ліхаманкі. Даследуючы вірус ліхаманкі Сіндбіс у Вашынгтонскім універсітэце ў Сэнт-Луісе, Райс апісаў, як ён вырабляе РНК інфекцыйнага флавівіруса ў лабараторыі ў артыкуле 1989 года, апублікаваны ў The New Biologist. Дакумент прыцягнуў увагу Стывена Файнстана, які вывучаў вірус гепатыту С, і прапанаваў Райсу выкарыстаць гэтую тэхніку для распрацоўкі вакцыны супраць гепатыту С. У 1997 годзе Райс культываваў першы інфекцыйны клон віруса гепатыту С для выкарыстання ў даследаваннях на шымпанзэ, у якіх вірус таксама быў эндэмічны. У 2005 годзе Райс таксама ўдзельнічаў у камандзе, якая вынайшла, што штам вострай формы віруса, ідэнтыфікаваны ў чалавека-пацыента, можа быць вымушаны рэплікавацца ў лабараторных умовах. Унёсак Райса ў даследаванні гепатыту С прынёс яму шмат узнагарод[9].

Узнагароды

1986 — Стыпендыя дабрачыннага фонду Pew Charitable Trust[12]
2004 — Абраны членам Амерыканскай асацыяцыі садзейнічання развіццю навукі [13]
2005 — Абраны членам Нацыянальнай акадэміі навук ЗША [14]
2005 — Абраны членам Амерыканскай акадэміі мікрабіялогіі[15]
2007 — Вірусалагічная прэмія М. В. Беерынка[16]
2015 — Прэмія Роберта Коха[17]
2016 — Прэмія здароўя Артуа-Бае Латура[18]
2016 — Прэмія Ласкера[11]
2020 — Нобелеўская прэмія па фізіялогіі і медыцыне [6]

Зноскі

↑ http://www.nasonline.org/member-directory/members/20010030.html Праверана 10 кастрычніка 2020.
↑ https://www.aaas.org/fellows/listing?field_last_name_value=&name_combine=&field_institutional_affiliation_value=&field_address_city=&field_address_administrative_area=All&field_address_country_code=All&field_year_elected=&field_primary_aaas_section=&field_status_value=All&field_year_status_changed_value=&page=254 Праверана 10 кастрычніка 2020.
↑ https://asm.org/Articles/2020/October/Nobel-Prize-Awarded-to-Power-Trio-of-ASM-Contribut Праверана 9 кастрычніка 2020.
↑ The Rockefeller University » Scientists & Research (нявызн.). rockefeller.edu.
↑ 2016 Lasker~DeBakey Clinical Medical Research Award: Hepatitis C replicon system and drug development (нявызн.). The Lasker Foundation.
1 2 3 Press release: The Nobel Prize in Physiology or Medicine 2020 (нявызн.). Nobel Foundation.
↑ Nobel Prize in Medicine Awarded to Scientists Who Discovered Hepatitis C Virus (нявызн.) .
↑ Freund, Alexander. Nobelpreis für Medizin geht an Hepatitis-C-Entdecker (нявызн.). Deutsche Welle (5 кастрычніка 2020).
1 2 Nair, P. (April 18, 2011). “Profile of Charles M. Rice”. Proceedings of the National Academy of Sciences 108 (21): 8541–8543. doi:10.1073/pnas.1105050108. PMID 21502493. Bibcode: 2011PNAS..108.8541N.
1 2 3 Rice, Charles M.. Curriculum Vitae: Charles M. Rice (нявызн.) (недаступная спасылка). Fonds Baillet Latour (31 студзеня 2016). Архівавана з першакрыніцы 14 лютага 2019February 14, 2019. Праверана 22 снежня 2021.
1 2 Charles M. Rice wins Lasker Award for groundbreaking work on the hepatitis C virus (нявызн.). The Rockefeller University (13 верасня 2016).
↑ Charles M. Rice, Ph.D. (нявызн.). Pew Trusts.
↑ Elected Fellows (нявызн.). AAAS.org.
↑ Charles Rice (нявызн.). National Academy of Science.
↑ Nobel Prize Awarded to Power Trio of ASM Contributors (нявызн.). ASM.org.
↑ CHARLES RICE (нявызн.) (недаступная спасылка). KNAW. Архівавана з першакрыніцы 26 ліпеня 2020. Праверана 22 снежня 2021.
↑ Robert-Koch-Preis (нявызн.). Robert Koch Stiftung.
↑ THE BAILLET LATOUR HEALTH PRIZE - 2018 HISTORICAL BACKGROUND (нявызн.). FRNS.