wd wp Пошук:

Цэлы алгебраічны лік

Цэлымі алгебраічнымі лікамі называюцца камплексныя (і ў прыватнасці рэчаісныя) карані мнагачленаў з цэлымі каэфіцыентамі і са старшым каэфіцыентам, роўным адзінцы.

Адносна складання і множання камплексных лікаў, цэлыя алгебраічныя лікі ўтвараюць колца

Ω

{\displaystyle \Omega }

\{\displaystyle \Omega \}. Відавочна,

Ω

{\displaystyle \Omega }

\{\displaystyle \Omega \} з’яўляецца падколцам поля алгебраічных лікаў і ўтрымлівае ўсе звычайныя цэлыя лікі.

Няхай

u

{\displaystyle u}

\{\displaystyle u\} — некаторы камплексны лік. Разгледзім колца

Z

[ u ]

{\displaystyle \mathbb {Z} [u]}

\{\displaystyle \mathbb \{Z\} [u]\}, спароджанае добаўленнем

u

{\displaystyle u}

\{\displaystyle u\} да колца звычайных цэлых лікаў

Z

{\displaystyle \mathbb {Z} }

\{\displaystyle \mathbb \{Z\} \}. Яно ўтворана ўсімі магчымымі значэннямі

f ( u )

{\displaystyle f(u)}

\{\displaystyle f(u)\}, дзе

f ( z )

{\displaystyle f(z)}

\{\displaystyle f(z)\} — мнагачлен з цэлымі каэфіцыентамі. Тады спраўджваецца наступны крытэрый: лік

u

{\displaystyle u}

\{\displaystyle u\} з’яўляецца цэлым алгебраічным лікам тады і толькі тады, калі

Z

[ u ]

{\displaystyle \mathbb {Z} [u]}

\{\displaystyle \mathbb \{Z\} [u]\}канечнапароджаная абелева група.

Прыклады цэлых алгебраічных лікаў

x

n

− 1

{\displaystyle x^{n}-1}

\{\displaystyle x^\{n\}-1\} над полем камплексных лікаў.

Уласцівасці

Ω

{\displaystyle \Omega }

\{\displaystyle \Omega \}, з’яўляюцца на справе цэлымі лікамі. Інакш кажучы, ні адзін нескарачальны дроб

m

/

n

{\displaystyle m/n}

\{\displaystyle m/n\} з назоўнікам, большым за адзінку, цэлым алгебраічным лікам быць не можа.

u

{\displaystyle u}

\{\displaystyle u\} існуе натуральны лік

n

{\displaystyle n}

\{\displaystyle n\} такі, што

n u

{\displaystyle nu}

\{\displaystyle nu\} — цэлы алгебраічны лік.

Гісторыя

Тэорыю цэлых алгебраічных лікаў стварылі ў XIX стагоддзі Гаус, Якобі, Дэдэкінд, Кумер і іншыя. Цікавасць да яе, сярод іншага, выклікана тым, што гістарычна гэта структура аказалася першай у матэматыцы, дзе было выяўлена неадназначнае раскладанне на простыя множнікі. Класічныя прыклады пабудаваў Кумер; скажам, у падколцы алгебраічных лікаў віду

a + b

− 5

{\displaystyle a+b{\sqrt {-5}}}

\{\displaystyle a+b\{\sqrt \{-5\}\}\} маюць месца 2 раскладанні:

6

2 ⋅ 3

( 1 +

− 5

) ⋅ ( 1 −

− 5

) ,

{\displaystyle 6=2\cdot 3=(1+{\sqrt {-5}})\cdot (1-{\sqrt {-5}}),}

\{\displaystyle 6=2\cdot 3=(1+\{\sqrt \{-5\}\})\cdot (1-\{\sqrt \{-5\}\}),\} прычым у абодвух выпадках усе множнікі — простыя, г. зн. не раскладаюцца ў гэтым падколцы.

Даследаванне гэтае праблемы прывяло да адкрыцця важных паняццяў ідэала і простага ідэала, у структуры якіх раскладанне на простыя множнікі можна вызначыць адназначна.

Літаратура

Тэмы гэтай старонкі (4):
Катэгорыя·Алгебра
Катэгорыя·Алгебраічныя лікі
Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з непрацоўнымі спасылкамі
Катэгорыя·Тэорыя лікаў