Ханс Хартунг (ням.: Hans Hartung; 21 верасня 1904, Лейпцыг — 7 снежня 1989, Антыб) — французскі мастак Парыжскай школы, выхадзец з Германіі.
Ханс Хартунг нарадзіўся ў 1904 годзе ў Лейпцыгу. Яго бацька — медык, музыкант і мастак-самавук. У 1912—1914 гадах сям’я жыла ў Базелі, дзе Хартунг захапіўся фатаграфіяй. Затым вучыўся ў Дрэздэне, капіяваў у музеі Рэмбранта, Гою, Эль Грэка, нямецкіх і аўстрыйскіх экспрэсіяністаў (Какошка, Нольдэ). У акварэльных працах 1922 г. прыйшоў да абстракцыянізму.
У 1924—1925 вучыўся філасофіі і гісторыі мастацтва ў Лейпцыгу, затым — у Акадэміі прыгожых мастацтваў у Дрэздэне. Адкрыў для сябе імпрэсіянізм і кубізм. Да 1931 года жыў у Парыжы, затым падарожнічаў па Бельгіі, Галандыі, Нарвегіі. З 1934 года пасяліўся ў Парыжы, зблізіўся з Кандзінскім, Мандрыянам, Міро, Колдэрам. Маляваў у манеры, блізкай да ташызму.
У 1939 годзе Хартунг ажаніўся з нарвежскай мастачкай Ганнай-Эвэ Бергман. У 1939 годзе яны развяліся. У галечы Хартунг працаваў у майстэрні скульптара Хуліа Гансалеса і пасля ажаніўся з яго дачкой Рабертэ. Аднак з ёй ён таксама развёўся і ў 1957 годзе зноў узяў шлюб з першай жонкай.
У гады Другой сусветнай вайны запісаўся ў Замежны легіён, ваяваў у Паўночнай Афрыцы. Дэмабілізаваўшыся, бег з акупаванай Францыі ў 1943 годзе, хаваўся ў Іспаніі, быў арыштаваны, 7 месяцаў правёў у французскім канцэнтрацыйным лагеры. Затым зноў паступіў у Замежны легіён, быў цяжка паранены ў лістападзе 1944, страціў правую нагу. Вярнуўшыся ў Парыж, у 1946 годзе атрымаў французскае грамадзянства, быў узнагароджаны Ваенным крыжом і ордэнам Ганаровага легіёна.