wd wp Пошук:

Ханаанскія мовы

Ханаанскія мовы (таксама ханаанейскія) — падсям’я семіцкіх моў, на якіх размаўлялі народы старажытнага Ханаана — яўрэі, фінікійцы, амарэі, маавіцяне, эдумейцы і карфагеняне. Усе гэтыя мовы перасталі быць гутарковымі ў пачатку нашай эры (калі вымерла пунічная — невядома). Старажытнаяўрэйская мова бесперапынна заставалася літаратурнай і літургічнай мовай сярод яўрэяў і самарыцян.

Класіфікацыя

Дзве галоўныя галіны гэтай падсям’і — іўрыт і фінікійская мова. Ханаанскія мовы, нароўні з арамейскімі і ўгарыцкай, утвараюць паўночнасеміцкую падгрупу.

Адметныя рысы

Тыпалагічныя рысы ханаанейскіх моў у параўнанні з арамейскай:

Ханаанскія тэксты

Галоўныя крыніцы вывучэння ханаанскіх моў — гэта Танах і старажытныя надпісы:

Надпіс Дэір Ала(англ.) бел. напісаны на арамейскай з паўднёваханаанскімі асаблівасцямі, і класіфікуецца Хецранам (Hetzron) як ханаанская.

Гл. таксама

Зноскі

  1. ХАНААНЕЙСКИЕ ЯЗЫКИ. Энциклопедия Кругосвет Универсальная научно-популярная онлайн-э. Праверана 29 ліпеня 2015.
  2. George Athas The Tel Dan Inscription: A Reappraisal and a New Introduction (англ.) . Праверана 29 ліпеня 2015.

Літаратура

Спасылкі

Тэмы гэтай старонкі (2):
Катэгорыя·Семіцкія мовы
Катэгорыя·Ханаан