У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Янкоўскі. Фёдар Міхайлавіч Янкоўскі (21 верасня 1918, в. Клетнае (цяпер Глускі раён Магілёўскай вобласці) — 13 лістапада 1989, Мінск) — беларускі мовазнавец і празаік [1].
Нарадзіўся ў сялянскай сям’і. Скончыў Рагачоўскі педагагічны тэхнікум (1936). Працаваў настаўнікам Буцавіцкай школы Мінскага раёна. Скончыў завочна Мінскі настаўніцкі інстытут у 1939 годзе.
Удзельнічаў у савецка-фінляндскай вайне (1939—1940), быў паранены[1]. У час Вялікай Айчыннай вайны — разведчык, начальнік разведкі атрада «Грозны» на Міншчыне[1].
Пасля вызвалення Беларусі ад акупантаў два гады (1944—1946) працаваў адказным сакратаром рэдакцыі Глускай раённай газеты «Сацыялістычная вёска» і настаўнічаў у Глускай сярэдняй школе[1]. У 1948 годзе скончыў філалагічны факультэт Гродзенскага педагагічнага інстытута[1]. Выкладаў беларускую мову і літаратуру ў Радашковіцкай сярэдняй школе[1], вучыўся ў аспірантуры пры Мінскім педагагічным інстытуце. З 1953 г. — выкладчык беларускай мовы, у 1956—1982 гг. — загадчык, з 1983 — прафесар кафедры беларускага мовазнаўства гэтага інстытута. Доктар філалагічных навук. Член СП СССР (з 1968 г.).
Памёр 13 лістапада 1989 года[2].
Дэбютаваў у рэспубліканскім друку нарысам у 1936 годзе (часопіс “Работніца і калгасніца Беларусі”). Даследаваў беларускую народную мову, фанетыку, марфалогію і сінтаксіс беларускай літаратурнай мовы, гісторыю беларускай мовы[1].
Аўтар кніг «Дыялектны слоўнік» (вып. 1-3, 1959—1970), «Беларускае літаратурнае вымаўленне» (1960), «Пытанні культуры мовы» (1961), «Вусная мова і выразнае чытанне» (з У. Калеснікам, 1962), «Роднае слова» (1967, 2-е выданне ў 1972, 3-е пад назвай «Беларуская мова» ў 1978), «Беларуская фразеалогія» (1968, 1981), «Беларускія народныя параўнанні» (1973), «Гістарычная граматыка беларускай мовы» (ч. I — 1974, ч. II — 1977), «Сучасная беларуская мова» (1984), «Само слова гаворыць» (1986). Выдаў «Фразеалагічны слоўнік» (з Н. Гаўрош і І. Я. Лепешавым, 1973). Складальнік зборнікаў афарызмаў, прыказак і прымавак, параўнанняў, фразеалагізмаў «З беларускіх літаратурных крыніц» (1960), «Беларускія народныя прыказкі, прымаўкі» (1957), «Беларускія прыказкі, прымаўкі, фразеалагізмы» (1962)[1]. Адзін з аўтараў дапаможнікаў для вышэйшых навучальных устаноў «Сучасная беларуская літаратурная мова» (1976, 1984), «Практыкум па беларускай мове» (1980) і інш.
Фёдар Міхайлавіч Янкоўскі вывучаў беларускую фразеалогію, займаўся праблемамі стылістыкі і культуры мовы.
Літаратурнай дзейнасцю займаўся з 1936 года. Член Саюза пісьменнікаў СССР з 1968 года. Асноўны жанр літаратурных твораў Ф. М. Янкоўскага — навела, лірычная мініяцюра і філалагічны эцюд.
Выйшлі наступныя кнігі прозы[1]:
Узнагароджаны ордэнамі Айчыннай вайны I ступені, Чырвонай Зоркі, медалямі. Заслужаны дзеяч навукі БССР (1972). Дзяржаўная прэмія Рэспублікі Беларусь (1998)[3].
У Мінску на доме, дзе жыў Фёдар Міхайлавіч Янкоўскі, у 2009 годзе адкрыта мемарыяльная дошка. Імем Ф. Янкоўскага таксама названа вуліца ў Мінску[4].