Усебеларускі народны сход — агульны сход прадстаўнікоў беларускага ўрада, кіраўнікоў прадпрыемстваў і прадстаўнікоў іншых галін гаспадаркі. Адбываецца кожныя пяць гадоў перад альбо пасля чарговых прэзідэнцкіх выбараў у мінскім Палацы Рэспублікі. На сход вылучаюцца дэлегаты з усіх рэгіёнаў Беларусі. Урад складае каштарыс расходаў на падрыхтоўку і правядзенне сходу і ажыццяўляе яго фінансавае і матэрыяльна-тэхнічнае забеспячэнне. З другога сходу колькасць удзельнікаў складае 2500 чалавек, у тым ліку ад Мінска — 400, ад кожнай вобласці — па 350. Дзеючая ўлада ацэньвае яго як «найвышэйшую форму дэмакратыі», прызначаную для абмеркавання найістотнейшых пытанняў жыцця дзяржавы, параўноўваючы з народным вечам.
Члены беларускай апазіцыі актыўна крытыкуюць Сходы за тое, што яны нібыта прапагандысцкія мерапрыемствы, арганізаваныя з мэтай дэманстрацыі аднадушнай падтрымкі аўтарытарнага рэжыму Лукашэнкі(бел. (тар.)) бел.[1]. Членам апазіцыі рэгулярна адмаўляюць у доступе на Сходы альбо забараняюць выступаць на іх[1]. У 2006 годзе кандыдат у прэзідэнты, былы рэктар БДУ Аляксандр Казулін быў збіты і затрыманы міліцыяй пасля спробы прайсці на Усебеларускі народны сход. Ён быў абвінавачаны ў хуліганстве і вызвалены пасля ўтрымання пад вартай на працягу васьмі гадзін[2].
Апазіцыйныя партыі ахарактарызавалі Сход як «антыканстытуцыйны орган», мэта якога «дэлегітымізацыя інстытута парламента ў Беларусі» і «дэманстрацыя агульнанацыянальнай падтрымкі (Аляксандра Лукашэнкі) напярэдадні прэзідэнцкіх выбараў»[3].
Паводле Міхаіла Пастухова, доктара юрыдычных навук, Заслужанага юрыста Рэспублікі Беларусь, працэдура прызначэння дэлегатаў на Сходы непразрыстая[4]. Недэмакратычная працэдура прызначэння дэлегатаў апазіцыйнымі палітыкамі параўноўваецца з падборам удзельнікаў на з’езды КПСС у савецкія часы, які ажыццяўляўся аналагічна[1].
Пастухоў таксама адзначае, што Сход, сфарміраваны па загадах выканаўчых органаў, не з’яўляецца прадстаўнічым дэмакратычным органам і «не можа быць прыняты як законны выказнік волі беларускага народу», улічваючы, што «толькі і выключна прыхільнікі палітыкі цяперашняга ўрада будуць прысутнічаць на так званым Сходзе, гэты орган не ў стане выканаць задачу нацыянальнай кансалідацыі»[3].