У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Барысенка.
Уладзімір Уладзіміравіч Барысенка (нар. 5 студзеня 1949, Фабрычны пасёлак (вёска Якаўлевічы), Аршанскі раён, Віцебская вобласць) — беларускі журналіст, паэт, публіцыст.
Сярэднюю адукацыю здабыў у Якаўлевіцкай СШ. У 1975 годзе скончыў факультэт журналістыкі Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта, у 1991 г. — з адзнакай Інстытут паліталогіі і сацыяльнага кіравання Кампартыі Беларусі. Пасля школы працаваў памочнікам камбайнёра ў калгасе імя Дзяржынскага Аршанскага раёна, электраманцёрам на Аршанскім льнокамбінаце. У 1968—1970 гг. служыў у Савецкай Арміі (войскі супрацьпаветранай абароны) на тэрыторыі Латвіі і Беларусі.
У 1973 годзе быў дэлегатам Х Сусветнага фестывалю моладзі і студэнтаў у Берліне[ru]. Пасля заканчэння БДУ працаваў літсупрацоўнікам газеты «Знамя юности». Удзельнік Усесаюзнай нарады маладых журналістаў у Маскве (1977 г.). З верасня 1975 па люты 1998 г. — у «Сельской газете», дзе прайшоў шлях ад карэспандэнта да адказнага сакратара. У 1998—2000 гг. — у часопісах «Беларуская думка», «Служба спасения 01», рэдагаваў газеты «Пожар», «Охрана», «Ветеран Чернобыля». Адначасова ў 1998—2002 гг. з’яўляўся ўласным карэспандэнтам газеты «Экологический вестник». Са студзеня 2001 па травень 2009 г. літрэдактар, аглядальнік, намеснік галоўнага рэдактара газеты «На страже». Пазней працаваў літсупрацоўнікам цэнтра культурна-выхаваўчай работы Дэпартамента аховы МУС Рэспублікі Беларусь. Сябра Беларускага саюза журналістаў з 1977 г., Саюза беларускіх пісьменнікаў з 1998 г.
Дэбютаваў вершам «Живой памятник» у газеце 2-й асобнай Чырванасцяжнай арміі супрацьпаветранай абароны «Воздушный часовой» (1969). Аўтар кніг: