У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Салаўёў.
Уладзімір Рудольфавіч Салаўёў (20 кастрычніка 1963, Масква) — расійскі журналіст, тэле- і радыё вядучы, публіцыст, спявак і грамадскі дзеяч. Кандыдат эканамічных навук. Член прэзідыума Расійскага яўрэйскага кангрэса[2].
Уладзімір Салаўёў нарадзіўся 20 кастрычніка 1963 года ў Маскве ў яўрэйскай[3] сям’і. Бацька — Рудольф Навумавіч Салаўёў (Менінскоўскі), маці — Іна Саламонаўна Салаўёва (Шапіра)[4].
Першы школьны год Уладзімір правёў у 72-й школе Масквы, побач з домам. Пачынальна з другога класа, вучыўся ў элітнай спецшколе № 27 з вывучэннем шэрагу прадметаў на англійскай мове, дзе вучыліся дзеці і ўнукі членаў ЦК КПСС, дыпламатаў і інш. (цяпер — сярэдняя агульнаадукацыйная школа № 1232 з паглыбленым вывучэннем англійскай мовы)[5].
У 1980 годзе паступіў і ў 1986 годзе скончыў Маскоўскі інстытут сталі і сплаваў з чырвоным дыпломам.
Скончыў аспірантуру Інстытута сусветнай эканомікі і міжнародных адносін АН СССР. Абараніў дысертацыю на тэму «Асноўныя тэндэнцыі вытворчасці новых матэрыялаў і фактары эфектыўнасці іх выкарыстання ў прамысловасці ЗША і Японіі» і атрымаў навуковую ступень кандыдата эканамічных навук. Да 1990 года выкладаў фізіку, матэматыку і астраномію ў школе № 27, дзе вучыўся.
З 1990 года выкладаў эканоміку ва ўніверсітэце штата Алабама.
У 1992 годзе вярнуўся ў Расію, займаўся бізнесам, па яго словах, «у мяне заводы былі свае, у Расіі і на Філіпінах. Выпускалі дыскатэкавае абсталяванне ў 90-я гады, прадавалі яго па ўсім свеце. Было агенцтва па працаўладкаванні ў Маскве.»[6]
З 10 ліпеня 1998 г.[7] па ліпень 2010 года — вядучы ранішняга шоу «Салаўіныя пошчакі» на радыёстанцыі «Срэбны дождж» (апошні эфір прайшоў 29 ліпеня[8]). З верасня 2010 года — на радыё «Весці-FM» вядзе перадачу «Поўны Кантакт» з Ганнай Шафран.
19 кастрычніка 2006 года ўдзельнічаў у тэледэбатах у якасці вядучага паміж Віктарам Тархавым і Георгіем Ліманскім. Падчас і пасля эфіру Тархаў быў абражаны Салаўёвым. Пасля гэтага ён падаў пазоў на 10 млн рублёў супраць журналіста. Праз паўтара гады суд першай інстанцыі часткова задаволіў пазоў, пастанавіўшы спагнаць з адказніка 70 тысяч рублёў[9].
У 2011 годзе Рэлігійная абшчына горскіх яўрэяў Азербайджана паслала ноту пратэсту кіраўніцтву радыёстанцыі «Весці FM», а таксама ў Расійскі Яўрэйскі Кангрэс, супраць выказвання Салаўёва пра Азербайджанскую Рэспубліку ў эфіры «Весці FM»[10].
Гуляе ў футбол за каманду Расійскага Яўрэйскага кангрэса[3].
Жанаты з Эльгай Сэп (яўрэйкай па паходжанні), дачкой вядомага сатырыка Віктара Каклюшкіна[11].
Бацька васьмярых дзяцей[12] (ад трох жонак). У першым шлюбе ў яго было двое дзяцей: Паліна (скончыла гуманітарны інстытут тэлебачання і радыёвяшчання імя М. А. Літоўчына), Аляксандр Салаўёў (вучыцца ў Лондане, ужо здымае фільмы і кліпы). У другім шлюбе — Кацярына Салаўёва, нарадзілася ў 1991 годзе, скончыла Тэатральнае вучылішча імя Шчукіна[5][6].
Агульныя з Эльгой дзеці: Данііл Салаўёў, Сафія-Бэціна Салаўёва, у снежні 2006 года нарадзілася Эма-Эстэр Салаўёва, 14 лютага 2010 года — Уладзімір Салаўёў[6][13]. І 6 кастрычніка 2012 гады нарадзілася восьмае дзіця.[14].
Бацька — Рудольф Навумавіч Салаўёў (да 1962 меў прозвішча Менінскоўскі), выкладчык палітэканоміі, маці — Іна Саламонаўна Шапіра, мастацтвазнавец. Яны пазнаёміліся быўшы студэнтамі педагагічнага інстытута імя В. І. Леніна[5]; разашліся, калі Уладзіміру было 6 гадоў. Дзед па маці — Саламон Львовіч Шапіра, бабуля — Паліна Пятроўна, яны працавалі на машынабудаўнічым заводзе імя М. В. Хрунічэва.
18 лютага 2021 года міністр замежных спраў Латвіі Эдгар Рынкевіч аб’явіў, што ўключыў Уладзіміра Салаўёва ў спіс асоб, знаходжанне якіх на тэрыторыі краіны непажаданае.
У лютым 2022 года (пасля прызнання Расіяй суверэнітэту самаабвешчаных ДНР і ЛНР) быў унесены ў санкцыйныя спісы Еўрасаюза як асоба, якая «падрывае тэрытарыяльную цэласнасць, суверэнітэт і незалежнасць Украіны».
У сакавіку 2022 года фінансавая паліцыя Італіі арыштавала нерухомую маёмасць (дзве вілы на возеры Кома) коштам 8 млн еўра[16].
Уладзімір Рудольфавіч Салаўёў у Вікіцытатніку | |
Уладзімір Рудольфавіч Салаўёў на Вікісховішчы |