Тэапантэкуанітлан, аст.: Teopantecuanitla’n, ад teopan = «святое месца», tecuani = «ягуар», і tlan = суфікс тапонімаў, гэта значыць літар. «святое месца ягуараў» — археалагічны помнік ранняга і сярэдняга фармацыйнага перыяду на тэрыторыі мексіканскага штата Герэра. Знаходзіцца ў западзіне ракі Бальсас-Атаяк. Тэапантэкуанітлан ставіцца да групы альмекскіх селішчаў за межамі гістарычнага ядра альмекскай культуры, на паўднёвым узбярэжжы Мексіканскага заліва.
Тэапантэкуанітлан быў населены ў перыяд каля 1400—500 да н. э. Перыяд існавання горада археолагі звычайна падпадзяляюць на 4 стадыі. Развіццё і насельніцтва горада дасягнула піка на 2-й фазе, 1000—800 гг. да н. э.[1]. Нягледзячы на альмекскі ўплыў, мясцовая культура мела аўтахтоннае паходжанне.
17°54′06″ пн. ш. 99°06′38″ з. д. HGЯO
Тэмы гэтай старонкі (5):