У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Куніцкі. Тодар Куніцкі (14 мая 1899, в. Повязынь каля Маладзечна — 5 сакавіка 1985, Гданьск) — беларускі грамадска-палітычны дзеяч.
Адзін з заснавальнікаў Беларускага студэнцкага саюза ва Універсітэце Стэфана Баторыя ў Вільні і Беларускага сялянскага саюза.
У маі 1931 года прыняты ў БІГіК разам з Браніславам Туронкам[1].
У 1933 годзе скончыў медыцынскі факультэт Універсітэта Стэфана Баторыя, працаваў урачом на Беласточчыне — у Гайнаўцы і Ясяноўцы. 3 чэрвеня 1937 года Галоўнае ўпраўленне ў справах літаратуры і выдавецтваў Беларускай ССР (Галоўліт БССР) выдала Указ № 33 «Спіс літаратуры, якая падлягае канфіскацыі з бібліятэк грамадскага карыстання, навучальных устаноў і кнігагандлю». Паводле Указа, «усе кнігі» Тодара Куніцкага прадугледжвалася «спальваць»[2].
У час Другой сусветнай вайны — у Вільні. Пасля вайны пераехаў з сям’ёй у Польшчу, працаваў урачом у Гданьску, дзе і памёр.
Беларускі даследчык гісторыі Міхась Казлоўскі здолеў, аднак, знайсці старую (яшчэ XIX стагоддзя) хату ў вёсцы Повязынь на Маладзечаншчыне, дзе нарадзіўся Куніцкі, а ў той хаце (дакладней, у паветцы пры ёй) — некаторыя фотакарткі і партрэт Куніцкага, выкананы самадзейным мастаком[3].