Сярэднеквадраты́чнае адхіле́нне (таксама квадраты́чнае адхіле́нне, квадраты́чная памы́лка, станда́ртнае адхіле́нне) — у тэорыі імавернасцей і матэматычнай статыстыцы найбольш распаўсюджаны паказнік рассейвання значэнняў выпадковай велічыні адносна яе матэматычнага спадзявання.
Квадратычнае адхіленне велічынь x1, x2, …, x**n ад велічыні a вызначаецца як
1 n
∑
1
n
(
x
i
− a
)
2
.
{\displaystyle \sigma ={\sqrt {{\frac {1}{n}}\sum _{i=1}^{n}\left(x_{i}-a\right)^{2}}}.}
Найменшае значэнне квадратычнае адхіленне мае, калі a роўнае сярэдняму арыфметычнаму x1, x2, …, x**n:
x ¯
=
1 n
∑
1
n
x
i
.
{\displaystyle a={\bar {x}}={\frac {1}{n}}\sum _{i=1}^{n}x_{i}.}
У гэтым выпадку квадратычнае адхіленне служыць паказчыкам рассеянасці мноства значэнняў.
У тэорыі імавернасцей, сярэднім квадратычным адхіленнем (або стандартным адхіленнем) выпадковай велічыні называецца квадратны корань з яе дысперсіі:
D [ X ]
.
{\displaystyle \sigma [X]={\sqrt {D[X]}}.}
На практыцы сярэднеквадратычнае адхіленне дазваляе ацаніць, наколькі значэнні ў мностве могуць адрознівацца ад сярэдняга значэння.
Квадратычнае адхіленне вымяраецца ў адзінках вымярэння самой выпадковай велічыні і выкарыстоўваецца пры разліку стандартнай памылкі сярэдняга арыфметычнага, пры пабудове давяральных інтэрвалаў, пры статыстычнай праверцы гіпотэз, пры вымярэнні лінейнай узаемасувязі паміж выпадковымі велічынямі. Вызначаецца квадратычнае адхіленне як квадратны корань з дысперсіі выпадковай велічыні.
Сярэднеквадратычнае адхіленне:
1 n
∑
1
n
(
x
i
−
x ¯
)
2
.
{\displaystyle \sigma ={\sqrt {{\frac {1}{n}}\sum _{i=1}^{n}\left(x_{i}-{\bar {x}}\right)^{2}}}.}
Статыстычнае стандартнае адхіленне — ацэнка сярэднеквадратычнага адхілення выпадковай велічыні x адносна яе матэматычнага спадзявання на аснове нязрушанай ацэнкі яе дысперсіі:
n
n − 1
σ
2
=
1
n − 1
∑
1
n
(
x
i
−
x ¯
)
2
,
{\displaystyle s={\sqrt {{\frac {n}{n-1}}\sigma ^{2}}}={\sqrt {{\frac {1}{n-1}}\sum _{i=1}^{n}\left(x_{i}-{\bar {x}}\right)^{2}}},}
дзе
σ
2
{\displaystyle \sigma ^{2}}
— дысперсія;
x
i
{\displaystyle x_{i}}
— i-ы элемент выбаркі;
n
{\displaystyle n}
— аб’ём выбаркі;
x ¯
{\displaystyle {\bar {x}}}
— сярэдняе арыфметычнае выбаркі:
x ¯
=
1 n
∑
1
n
x
i
=
1 n
(
x
1
… +
x
n
) .
{\displaystyle {\bar {x}}={\frac {1}{n}}\sum _{i=1}^{n}x_{i}={\frac {1}{n}}(x_{1}+\ldots +x_{n}).}
Варта адзначыць, што абедзве ацэнкі з’яўляюцца зрушанымі. У агульным выпадку нязрушаную ацэнку пабудаваць немагчыма. Але ацэнка на аснове ацэнкі нязрушанай дысперсіі з’яўляецца слушнаю.
Правіла трох сігм (3σ) — практычна ўсе значэнні нармальна размеркаванай выпадковай велічыні ляжаць у прамежку
(
x ¯
− 3 σ ;
x ¯
3 σ
)
{\displaystyle \left({\bar {x}}-3\sigma ;{\bar {x}}+3\sigma \right)}
. Больш строга — прыблізна з 99,73 %-най імавернасцю значэнне нармальна размеркаванай выпадковай велічыні ляжыць у згаданым прамежку (пры ўмове, што велічыня
x ¯
{\displaystyle {\bar {x}}}
сапраўдная, а не атрыманая ў выніку апрацоўкі выбаркі).
Калі ж сапраўдная велічыня
x ¯
{\displaystyle {\bar {x}}}
невядома, то трэба карыстацца не
σ
{\displaystyle \sigma }
, а s. Такім чынам, правіла трох сігм ператвараецца ў правіла трох s.
Вялікае значэнне квадратычнага адхілення паказвае вялікі роскід значэнняў у мностве адносна сярэдняга значэння; маленькае значэнне, адпаведна, паказвае, што значэнні ў мностве групуюцца вакол сярэдняга значэння.
У агульным сэнсе квадратычнае адхіленне можна лічыць мераю нявызначанасці. Напрыклад, у фізіцы квадратычнае адхіленне прымяняецца для вызначэння хібнасці паслядоўнасці вымярэнняў якой-небудзь велічыні.