У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Косберг. Сямён Арыевіч Косберг (1(14) кастрычніка 1903, Слуцк Мінскай вобласці — 3 студзеня 1965, Варонеж) — савецкі інжынер, эксперт у галіне авіяцыйных і ракетных рухавікоў, доктарам тэхнічных навук (1959), Герой Сацыялістычнай Працы (1961).
Нарадзіўся ў сям’і яўрэйскіх кавалёў-рамеснікаў, дзе было 9 дзяцей. У 1917—1919 г. наведваў камерцыйную вучылішча ў Слуцку, у 1919—1925 г. працаваў кавалём і майстрам па метале ў кузні свайго бацькі, каб дапамагчы вялікай сям’і. Адначасова, у 1922—1924 г., наведваў вечаровыя заняткі, атрымаў дыплом за сярэднюю школу. Адслужыўшы два гады ў Чырвонай арміі і дэмабілізаваўшыся, ён працаваў слесарам на фабрыцы імя С. Халтурына ў Ленінградзе. У 1927—1929 г. вучыўся ў Ленінградскім Політэхнічным інстытуце, а потым у Маскоўскім Інстытуце Авіяцыі Маскоўскі Інстытут Авіяцыі, які скончыў у 1930 г. У 1931 г. С. А. Косберг быў накіраваны на працу ў Цэнтральны інстытут авіяцыйнага маторабудавання (ЦІАМ), дзе прайшоў шлях ад інжынера-канструктара да начальніка навукова-даследчага аддзела. Займаўся пытаннямі стварэння сістэм непасрэднага ўпырску паліва ў галоўкі цыліндраў авіярухавікоў заміж недастаткова эфектыўных карбюратарных сістэм упырску.
У 1940 г. Косберг прызначаецца намеснікам галоўнага канструктара ОКБ завода № 33 Народнага камісарыята авіяцыйнай прамысловасці (НКАП) і начальнікам КБ па распрацоўцы сістэм непасрэднага ўпырску на гэтым заводзе.
З пачаткам ВАВ новыя даследчыя і вытворчыя магутнасці былі створаны ў Сібіры, у глыбокім тыле. У 1941 годзе Косберг узначаліў праектаванне і вытворчасць агрэгатаў непасрэднага ўпырску ў горадзе Бердск каля Новасібірска ў якасці галоўнага канструктара ОКБ-154 (КБ хімічнай аўтаматыкі)[1]. У найцяжкіх умовах, жменька людзей у тры дзясятка чалавек у хуткім часе стварыла і запусціла ў серыйную вытворчасць агрэгат непасрэднага ўпырску НВ-ЗП для авіяцыйнага рухавіка АШ-82ФН генеральнага канструктара А. Д. Швяцова. Выкарыстанне гэтых рухавікоў істотна палепшыла палётныя характарыстыкі (хуткаўздымнасць, манеўранасць, хуткасць, дальнасць лёту), што гарантавала перавагу для расійскіх паветраных знішчальнікаў у параўнанні з лепшымі нямецкімі машынамі (Focke-Wulf-190 і Messerschmitt Bf.109).
Бясспрэчная перавага сістэмы, пацверджаная аперацыяй у палявых умовах, прывяла да яе выкарыстання ў 1943—1944 на ўсіх нядаўна створаных поршневых рухавіках. Маторы АШ-82ФН з агрэгатам НВ-ЗП усталёўваліся падчас Вялікай Айчыннай вайны на самалётах- знішчальніках Ла-5 і Ла-7 генеральнага канструктара С. А. Лавачкіна, бамбардзіроўшчыках Ту-2 і тарпеданосцах Ту-2Д генеральнага канструктара А. Н. Тупалева, а пасля вайны—на самалётах- знішчальніках Ла-9, Ла-11 С. А. Лавачкіна, пасажырскіх самалётах Іл-12 і Іл-14 генеральнага канструктара С. В. Илюшына.
За выбітны асабісты ўнёсак у развіццё і вытворчасць авіяцыйнага абсталявання, Косберг быў узнагароджаны ордэнам «Знак Пашаны», ордэнам Чырвонай Зоркі і Ордэнам Айчыннай вайны 1-й ступені.
10 лютага 1958, Сямён Косберг пазнаёміўся з Сяргеем Королевым, лідарам савецкай касманаўтыкі. Гэта сустрэча адзначыла пачатак іх супрацоўніцтва.
Пасля вайны працы КБ працягнуліся распрацоўкай вадкасных ракетных рухавікоў — ЖРД.
Двухступеністая ракета — носьбіт, распрацаваная Королевым, паспяхова запусціла на арбіту тры першых зямных спадарожніка. Аднак далейшае даследаванне космасу было немагчыма без стварэння трэцяй прыступкі для дасягнення другой касмічнай хуткасці. Трэцяя прыступка ракеты была распрацавана ў 1958 у рэкордны кароткі час — дзевяць месяцаў.
Выкарыстанне трэцяй прыступкі дазволіла павялічыць масу касмічнага карабля ад 1400 да 4500 кг і дасягнуць хуткасці, якая давала магчымасць дасягнуць іншых касмічных аб’ектаў — на Луну, і вакол Луны, каб сфатаграфаваць яе зваротны бок. З бясспрэчна важным асабістым унёскам Сямёна Косберга, 12 красавіка 1961 у космас быў запушчаны першы чалавек — савецкі касманаўт Юрый Гагарын.
За свой унёсак у магчымасць гэтых палётаў Косберг быў удастоены ступені доктара тэхнічных навук і Ленінскай прэміі. За выбітныя заслугі ў забеспячэнні першага ў свеце палёту чалавека ў касмічную прастору, Указам Прэзідыума Вярхоўнай Рады СССР ад 17 чэрвеня 1961 года Косбергу Сямёну Арыевічу прысвоена званне Героя Сацыялістычнай Працы з уручэннем ордэна Леніна і медалю «Серп і Молат».
Пасля гэтага поспеху ў КБ Косберга спраектавалі і вырабілі новую больш магутную ракету, якая дазволіла палёты касмічных зондаў да Марса і Венеры, і арбітальных касмічных караблёў з двума і трыма людзьмі. Гэтыя рухавікі дазволілі першае выйсце чалавека ў адкрыты космас і стыкоўку на арбіце. ракета-носьбіты « Саюз» выкарыстоўваецца для дастаўкі людзей і грузаў у касмічную прастору, у тым ліку да доўгатэрміновых касмічных станцый.
Косберг памёр праз суткі пасля аўтамабільнай катастрофы, у якой ён атрымаў сур’ёзныя пашкоджанні. Яго не стала 3 студзеня 1965. Сяргей Арыевіч пахаваны на Новадзевіччых могілках у Маскве.
Прапрацаваўшы ў касманаўтыцы ўсяго сем гадоў, Косберг дасягнуў вельмі вялікіх поспехаў. Ён быў вельмі энергічным чалавекам, таму яго сыход агаломшыў усіх, хто яго ведаў.
Імем Косберга названы кратар на зваротным боку Месяца. Яго імя носіць адна з вуліц яго роднага горада Слуцка.
Сямён Арыевіч Косберг на сайце «Героі краіны»
Тэмы гэтай старонкі (31):