У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых людзей з імем Сава.
Сава, свецкае імя Растка Няманіч (сербск.: Сава, Растко Немањић; 1169 або 1174/1175 — 14 студзеня 1236) — вядомы рэлігійны, культурны і палітычны дзеяч свайго часу, першы архіепіскап сербскі. Святы заступнік Сербіі, адзін з самых шанаваных святых Сербскай праваслаўнай царквы.
Малодшы сын Стэфана Немані, брат Стэфана Першавенчанага. У 18-гадовым узросце пастрыжаны ў манахі, спачатку жыў у адным з манастыроў Канстанцінопаля, потым на Афоне, дзе аднавіў Хіландарскі манастыр, які стаў цэнтрам сербскай духоўнай культуры сярэднявечча.
У 1208 годзе Сава вяртаецца ў Сербію, каб спыніць вайну паміж сваімі старэйшымі братамі Стэфанам II Няманічам і Вуканам Зецкім. Быў архімандрытам манастыра ў Студзеніцы, стварыў аўтакефальную (незалежную) Сербскую праваслаўную царкву і стаў яе першым архіепіскапам у 1219 годзе. У 1233 годзе перадаў архіепіскапскі сталец свайму вучню Арсенію Срэмскаму.
Здзейсніў паломніцтва ў Іерусалім, заснаваў у Палесціне манастыр Святы Архангел і шпіталь для праваслаўных паломнікаў. На зваротным шляху праязджаў праз Балгарыю, дзе памёр 14 студзеня 1236 і быў пахаваны ў балгарскай сталіцы Тырнаве. Пляменнік Савы, сербскі кароль Стэфан Уладзіслаў (зяць балгарскага цара Івана Асеня II), праз год перанёс яго мошчы з Тырнава ў манастыр Мілешава.