Развод — фармальнае спыненне (скасаванне) сапраўднага шлюбу паміж жывымі мужам і жонкай. Ад разводу варта адрозніваць прызнанне шлюбу несапраўдным у судовым парадку і спыненне шлюбу з прычыны смерці аднаго з супругаў.
У разводзе бацькі найчасцей выхоўваюць дзяцей безадказнымі і абыякавымі або агрэсіўнымі і жорсткімі асобамі[1]. Таксама развод па прычыне здрады выклікае ў дзяцей ва ўзросце ад 2 да 10 год схільнасць да нявернасці ў дарослым жыцці ва ўласным шлюбе[2].
У Беларусі дзяржаўны развод царкоўных шлюбаў увялі за савецкім часам па падачы заявы адным з сужэнцаў[3]. Найбольшы лік разводаў на 1000 жыхароў краіны быў у 1999 годзе (4,71). У 2000 г. 696 разводаў прыпадала на 1000 шлюбаў. У 2009 годзе ў краіне адбылося 35 056 разводаў, што склала 45% ад заключаных за год шлюбаў[4]. У 2010 г. доля паўторных разводаў дасягнула 15% ад агульнага ліку. Найбольш разводаў прыпадала на сужэнцаў ва ўзросце 25-34 гадоў, на сем’і з адным дзіцём (45%) і без дзяцей (36%). У сярэднім разбуралася палова шлюбаў. У 2011 г. Беларусь заняла 2-ое месца ў свеце па пашыранасці разводаў (4,1 на тысячу жыхароў)[5]. Пры гэтым 4,6 разводу прыпадала на 1000 гарадскіх жыхароў, 2,4 — на сельскіх. 461 гарадскі развод прыпадаў на 1000 шлюбаў, у сельскай мясцовасці — 366 разводаў[6]. У 2012 г. доля разводаў перавысіла палову (512/1000) ад заключаных за год шлюбаў.