.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table{width:100%!important;display:table;margin:0 0 -2px;border-collapse:separate;text-align:left}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table th{background-color:#dcebff;text-align:center}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(1){width:27%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table td:nth-child(3){width:20%}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(odd){background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr:nth-child(even){background-color:#eff1f3}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.odd{background-color:#f8f9fa}.mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr.even{background-color:#eff1f3}body.skin-minerva .mw-parser-output .ts-Спартыўная_кар’ера-table.stripped tr{background-color:transparent} У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Вайцяховіч. Піліп Вайцяховіч (нар. 26 сакавіка 1990, Маладзечна) — беларускі футбаліст, брамнік шведскага клуба «Вернаму».
Пачынаў кар’еру ў мінскім МТЗ-РІПА (пазней «Партызан»), аддаваўся ў арэнду «Полацку». Не змог заняць месца ў аснове мінскага клуба і ў пачатку 2011 года перайшоў у клуб «Фрэй» з трэцяга па рангу дывізіёна Швецыі. У 2012 годзе трапіў у іншы шведскі клуб «Асірыска», дзе быў другім брамнікам.
У сакавіку 2013 года вярнуўся ў Беларусь, стаўшы іграком брэсцкага «Дынама»[3]. Але за брэсцкі клуб правёў толькі адну гульню — 17 сакавіка 2013 года ў Кубку Беларусі супраць СКВІЧа (паражэнне 0:1), пасля чаго трапіў на лаўку запасных. У жніўні 2013 пакінуў брэсцкі клуб[4].
У верасні 2013 года стаў іграком рэчыцкага «Ведрыча-97»[5], дзе стаў гуляць у аснове. У лютым 2014 года зноўку трапіў у Швецыю, стаўшы іграком клуба трэцяга шведскага дывізіёна «АФК Юнайтэд»[6].
У сакавіку 2016 года праходзіў прагляд у фінскім ВПС, але не падышоў[7] і неўзабаве перайшоў у клуб «Умеа»[8]. Пазней гуляў за «Трольхетан» і «Вернаму». У 2018 годзе выступаў за «Васалунд», а ў сакавіку 2019 года вярнуўся ў «Вернаму», з якім у 2020 годзе перамог у трэцім, а на наступны год і ў другім шведскім дывізіёне і выйшаў у Алсвенскан.
Выступаў за моладзевыя зборныя розных узростаў, таксама выклікаўся ў алімпійскую зборную Беларусі.
Пасля жорсткага разгону акцый пратэстаў, выкліканых масавымі фальсіфікацыямі на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года, збіцця і катаванняў затрыманых пратэстоўцаў, разам з 92 іншымі беларускімі футбалістамі выступіў з асуджэннем гвалту ў Беларусі[9].