Пётр Мікалаевіч Бухонка (12 ліпеня 1906, п. Добруш — 5 лютага 1944) — чырвонаармеец Рабоча-сялянскай Чырвонай Арміі, удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1944 г.)[1].
Пётр Бухонка нарадзіўся ў сям’і селяніна. Скончыў чатыры класы школы, з 1928 года працаваў на Добрушскай цэлюлоза-папяровай фабрыцы «Герой працы». У 1941 годзе быў прызваны на службу ў Рабоча-сялянскую Чырвоную Армію. З пачатку Вялікай Айчыннай вайны — на яе франтах. Да верасня 1943 года чырвонаармеец Пётр Бухонка быў сапёрам[1] 350-га асобнага інжынернага батальёна 6-й арміі Паўднёва-Заходняга фронту. Вызначыўся падчас бітвы за Дняпро[2].
26 верасня 1943 года, нягледзячы на масіраваны варожы агонь, Бухонка ў складзе разліку на гумавай лодцы зрабіў два рэйсы на заходні бераг Дняпра[1] ў раёне сяла Дзіброва Сінельнікаўскага раёна Днепрапятроўскай вобласці Украінскай ССР. Калі Бухонка сканчаў другі рэйс, лодка была прабіта і пачала тануць. Тады, нягледзячы на раненне ў руку і нагу, Бухонка замураваў сваю прабоіну ў лодцы, спас тым самым трох параненых байцоў і даставіў дэсант на заходні бераг[1]. У адным з наступных баёў Бухонка атрымаў цяжкае раненне. 5 лютага 1944 года ён памёр ад лёгачнага крывацёку ў 5250-м паходно-палявым шпіталі 8-й гвардзейскай арміі. Пахаваны ў брацкай магіле у вёсцы Бузулукі Крынічанскага раёна Днепрапятроўскай вобласці[2].
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 19 сакавіка 1944 за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» чырвонаармеец Пётр Бухонка пасмяротна быў удастоены высокага звання Героя Савецкага Саюза. Таксама быў узнагароджаны ордэнамі Леніна і Чырвонай Зоркі.
У гонар Бухонкі названая вуліца ў Добрушы[1][2].
На добрушскім цэлюлозна-бумажным камбінаце «Герой працы», дзе працаваў П. Бухонка, змешчана мемарыяльная дошка[1].