Пу́ня, а таксама сянніца (Магілёўшчына), сельніца (Брэстчына), адрына і шопа (Гродзеншчына) — памяшканне для захоўвання сена. Слова запазычана ад літ.: pune. У старабеларускай мове зафіксавана ў пачатку XVI стагоддзя[1].
Звычайна пуня будавалася на прыгуменні, або ў агульным комплексе гаспадарчых пабудоў.
На Магілёўшчыне пуняй называлі таксама памяшканне для буйной рагатай жывёлы.