Планкаўскі ток (абазначаецца як
I
p
{\displaystyle I_{p}}
) — адна з вытворных адзінак вымярэння планкаўскай сістэмы адзінак, якая ўжываецца для вымярэння электрычнага току і вызначаная праз фундаментальныя пастаянныя:
I
p
=
q
p
/
t
p
= (
c
6
4 π
ε
0
/
G
)
1 2
{\displaystyle I_{p}=q_{p}/t_{p}=(c^{6}4\pi \varepsilon _{0}/G)^{\frac {1}{2}}}
≈ 3,479×1025 ампер,
дзе:
q
p
= ( c ℏ 4 π
ε
0
)
1 2
{\displaystyle q_{p}=(c\hbar 4\pi \varepsilon _{0})^{\frac {1}{2}}}
t
p
= ( ℏ G
/
c
5
)
1 2
{\displaystyle t_{p}=(\hbar G/c^{5})^{\frac {1}{2}}}
ε
0
{\displaystyle \varepsilon _{0}}
= дыэлектрычная пастаянная у вакууме;
ℏ
{\displaystyle \hbar }
— пастаянная Дзірака;
G — гравітацыйная пастаянная;
c — хуткасць святла у вакууме.
Планкаўскі ток — гэта ток, які пераносіць адзін планкаўскі зарад за адзін планкаўскі час.
Раўназначнае азначэнне: планкаўскі ток — гэта такі пастаянны ток, які, працякаючы ў двух прамых паралельных правадніках бясконцай даўжыні, размешчаных у вакууме на адлегласці планкаўскай даўжыні адзін ад аднаго, стварае паміж гэтымі праваднікамі сілу, роўную планкаўскай сіле на кожны ўчастак даўжыні праваднікоў, роўны планкаўскай даўжыні.
Тэмы гэтай старонкі (4):