wd wp Пошук: ⬜

Першародны грэх

Хрысціянства

Біблія Стары Запавет · Новы Запавет Апокрыфы Евангелле Дзесяць запаведзей Нагорная пропаведзь

Бог Айцец Ісус Хрыстос Святы Дух Тройца Анёлы Д'ябал

Гісторыя хрысціянства Храналогія хрысціянства Апосталы Сусветныя саборы Вялікі раскол Крыжовыя паходы Рэфармацыя

Хрысціянскае багаслоўе Грэхападзенне · Грэх · Дабрадзейнасць Выкупленне Выратаванне · Уваскрэсенне Другое прышэсце · Богаслужэнне Дабрадзейнасці · Таінствы

Галіны хрысціянства Каталіцтва · Праваслаўе Пратэстанцызм Антытрынітарыі г р п

Першародны грэх — хрысціянскі багаслоўскі тэрмін, які азначае першы грэх. У фармальным разуменні грэх заключаецца ў непаслушэнства Божай волі, парушэнні забароны «ад дрэва пазнання дабра і зла не еж з яго».

Адам і Ева, спакушаныя д’яблам, паспыталі ад забароненага плёну па сваёй волі. Наступствамі парушэння забароны стаў пашкоджаны прыроды чалавека, выгнанне з раю, страта доступу да дрэва жыцця і смерць.

З’яўленне тэрміна

Тэрмін «першародны грэх» (лац. Peccatum originale або vitium originis) быў прапанаваны Блажэнным Аўгустынам (354-430) у 396 годзе ў трактаце «Аб розных пытаннях да Сiмплiцiяну» і да цяперашняга часу паўсюдна прыняты хрысціянствам[1]

Тлумачэнне

Сутнасць першароднага граху заключаецца ў непаслушэнстве Божай волі.

Сэнс забароны на плён Дрэва спазнання і просты, і парадаксальны. Знаходзячыся ў раі, акружаныя любоўю Бога і багаццем, Адам і Ева маглі адзіным чынам сцвярджаць сваю любоў да Бога: прытрымлівацца адзінаму накладзеных на іх забароны.

Спасылкi

• Першародны грэх (Азбука. ру) (руск.)
• Добровольский П. В. , «О происхождении человека, первородном грехе и искусственном зарождении» (руск.)

Зноскі

1. ↑ De diversis quaestionibus ad Simplicianum. I.1,10.

Тэмы гэтай старонкі (2):
Хрысціянства
Хрысціянства