wd wp Пошук:
    ⬜

    Паўладарская вобласць

    Паўладарская вобласць (каз.: Павлодар облысы) — вобласць, размешчана на беразе Іртыша, самай буйнай ракі Казахстана. Утворана ў студзені 1938 года. Абласны цэнтр — горад Паўладар.

    Вобласць знаходзіцца на паўночным усходзе Рэспублікі Казахстан і мяжуе на поўначы — з Омскай, паўночным усходзе — з Новасібірскай, на ўсходзе — з Алтайскім краем Расійскай Федэрацыі, на поўдні — з Усходне-Казахстанскай і Карагандзінскай абласцямі, на захадзе з Акмолінскай і Паўночна-Казахстанскай абласцямі Рэспублікі Казахстан[3].

    Фізіка-геаграфічная характарыстыка

    Геаграфічнае становішча

    Вобласць размешчана на паўночным усходзе Казахстана. Вялікая частка тэрыторыі Паўладарскай вобласці знаходзіцца ў межах поўдня Заходнесібірскай раўніны у сярэдняй плыні ракі Іртыш, і ў наш час займае плошчу 127,5 тыс. км². З поўначы вобласць мяжуе з Расійскай Федэрацыяй (Омская вобласць), з поўдня — з Карагандзінскай вобласцю, з усходу — з Усходне-Казахстанскай, з захаду — з Акмолінскай і Паўночна-Казахстанскай абласцямі[4].

    Клімат

    Клімат Паўладарскай вобласці рэзка-кантынентальны, які характарызуецца халоднай працяглай зімой (5,5 месяцаў), спякотным і кароткім летам (3 месяцы)[3].

    Рэльеф і гідраграфія

    Від на раку Іртыш. Паўладар, май 2009 года.

    Большая частка вобласці знаходзіцца ў межах поўдня Заходне-Сібірскай раўніны, якая з’яўляецца найбольшай раўнінай зямнога шара[5]. Па тэрыторыі вобласці працякаюць больш 140 рэк. Адзіная буйная рака — Іртыш працякае з паўднёвага ўсходу на паўночны захад на працягу каля 500 км і мае шэраг праток-старыц і астравоў. У драбнасопачніку пачынаюцца рэкі Тундык, Ащысу, Шыдэрты, Аленты і інш., якія не дасягаюць Іртыша і сканчаюцца ў бяссцёкавых азёрах. Ад Іртыша пабудаваны канал Іртыш — Караганда, на якім збудаваны некалькі плацін і вадасховішчаў. У вобласці шмат азёр, галоўным чынам салёных: Селетытэніз, Кызылкак, Жалаулы, Шурэксор, Карасор, Жамантуз, Калкаман і інш. (на левабярэжжы); Маралы, Маілды, Вялікі Ажбулат і інш. (на правабярэжжы).

    У Паўладарскай вобласці налічваецца 1200 малых азёр. Каля сотні з іх прэсныя, а астатнія салёныя. На тэрыторыі вобласці выведаны адзінаццаць радовішчаў падземных вод з эксплуатацыйнымі запасамі 3,8 мільёна кубічных метраў у суткі. Усе яны прыдатныя для пітва і абваднення[6].

    Экалогія

    Паўладарская вобласць схільная да высокага тэхнагеннага забруджання, бо базавымі галінамі з’яўляецца горназдабыўная, нафтаперапрацоўчая, хімічная прамысловасць, чорная і колеравая металургія, энергетыка. Галоўнымі крыніцамі забруджання з’яўляюцца цеплавыя электрычныя станцыі, што выкарыстоўваюць тэхналогію спальвання высока-попельных экібастузскіх вуглёў у топках катло-агрэгатаў. Асноўная маса выкідаў даводзіцца на прамысловыя прадпрыемствы размешчаная ў гарадах Экібастуз (46 %), Аксу (26,5 %) і Паўладар (25,5 %), на долю усіх астатніх раёнаў вобласці даводзіцца толькі каля 2 % выкідаў.

    Зноскі

    1. ↑ День рождения Павлодарской области(руск.)  (недаступная спасылка). pavlodar.gn.kz (14/01/2008). Архівавана з першакрыніцы 29 мая 2012. Праверана 15 студзеня 2008.
    2. ↑ Агентство Республики Казахстан по статистике. Этнодемографический сборник Республики Казахстан 2015
    3. 1 2 Об области(руск.) . Официальный сайт акимата Павлодарской области (2006-2009). Архівавана з першакрыніцы 1 чэрвеня 2012. Праверана 2 кастрычніка 2009.
    4. ↑ Регионы Казахстана Архівавана 24 снежня 2016.
    5. ↑ Общая информация о Павлодарской области / Портал visitkazakhstan.nur.kz(недаступная спасылка)
    6. ↑ Регионы Казахстана : ALL.BIZ: Казахстан Архівавана 24 снежня 2016.

    Літаратура

    Тэмы гэтай старонкі (3):
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з пераазначэннем значэння з Вікідадзеных
    Катэгорыя·Вікіпедыя·Артыкулы з непрацоўнымі спасылкамі
    Катэгорыя·Паўладарская вобласць