У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Друцкі-Любецкі. Павел Янушавіч Друцкі-Любецкі (нар. паміж 1551 і 1558 гг. — каля 16 студзеня 1596) — дзяржаўны дзеяч Вялікага Княства Літоўскага.
Прадстаўнік роду Друцкіх-Любецкіх герба «Друцк». Сын князя Януша Багданавіча Друцкага-Любецкага (пам. 1558) і княжны Васілісы Львоўны (у другім шлюбе з князем Багданам Андрэевічам Друцкім-Сакалінскім). Верагодна, па айчыме часам пісаўся князем Друцкім-Сакалінскім.
Праваслаўны. Каралеўскі дваранін (1586), суддзя гродскі аршанскі (12 красавіка 1592 — 1 верасня 1594), кліент канцлера вялікага літоўскага Льва Сапегі.
Разам з ваяводам полацкім Станіславам Станіслававічам Давойнам і сваёй цёткай княжной Ганнай Багданаўнай Друцкай-Любецкай, жонкай Мікалая Харленскага (Харлінскага), з’яўляўся спадкаемцам маёнткаў Ішкалдзь, Лысіца, Лунін, Лунінец ў Новагародскім ваяводстве, якія засталіся пасля Ганны Іванаўны Сапегі, удавы старасты чаркаскага і канеўскага Яна Пятровіча Пенкі-Няміравіча. У 1582—1586 гадах вёў працэс за гэтыя маёнткі з удавой С. Давойны княжной Барбарай Іванаўнай Саламярэцкай, у выніку 3 красавіка 1586 года адмовіўся на яе карысць ад сваёй долі (12-й часткі) у маёнтках Ішкалдзь, Лысіца, Вялікі Лунін, узамен атрымаўшы ад яе маёнтак Малы Лунінец (Лунінец). Аднак неўзабаве пазбыўся гэтага валодання, прадаўшы яго, магчыма, у 1580 годзе, калі фактычна яшчэ не быў яго ўласнікам, кашталяну віцебскаму Мальхеру Сноўскаму-Граўжу і яго жонцы Барбары Янаўны Клочцы, а пасля пагадненняз Барбарай Саламярэцкай у 1586 г. гэтая здзелка набыла моц.
Павел валодаў родавымі землямі ў Аршанскім павеце. Паводле тастамента, перадаў сынам сваю частку ў маёнтка Любча і іншых валынскіх уладанняў, спадчыну па бацьку, а таксама па стрыечаных дзядах князях Янушы і Дзмітрыі (?) Раманавічах.
У тастаменце загадваў пахаваць сябе ў Прачысценскай царкве Друцкага замка.
У шлюбе з Ганнай Падоскай меў двух сыноў і трох дачок:
Далейшы лёс сыноў Паўла невядомы. Магчыма, іх далёкімі нашчадкамі былі Ваўрынец Юзафавіч і Ігнат Тамашавіч Друцкія-Любецкія, якія ў канцы XVIII — першай трэці XIX ст. пражывалі ў Чавускім павеце Магілёўскай губерні.
у 1596 г. жонка Ганна жыла ў маёнтку Ходцы Аршанскага павета.