У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Падбярэззе. Пабя́ржэ[1] (літ.: Paberžė, традыцыйная беларуская назва — Падбярэззе) — вёска ў Вільнюскім раёне Вільнюскага павета Літвы. Цэнтр Пабяржэўскай сянюніі. Размешчана на рацэ Мусе[ru], на поўнач ад Вільнюса. Насельніцтва на 2011 год — 919 чалавек.
Першы пісьмовы ўспамін пра Падбярэззе датуецца 1484 годам, калі яно ўваходзіла ў склад Віленскага павета Віленскага ваяводства. У 1503 годзе тут збудавалі касцёл.
У XVI ст. Падбярэззе ўпамінаецца як мястэчка, якое знаходзілася ў валоданні віленскіх біскупаў.
У выніку трэцяга падзелу Рэчы Паспалітай у 1795 годзе Падбярэззе апынулася ў складзе Расійскай імперыі, у Віленскім павеце Віленскай губерні.
Каля 1887 года ў Падбярэззі было 67 будынкаў. У 1900 годзе тут збудавалі царкву-мураўёўку.
25 сакавіка 1918 года згодна з Трэцяй Устаўной граматай Падбярэззе абвяшчалася часткай Беларускай Народнай Рэспублікі. 1 студзеня 1919 года ў адпаведнасці з пастановай I з’езду КП(б) Беларусі яно ўвайшло ў склад Беларускай ССР[2]. У 1920 годзе Падбярэззе апынулася ў складзе Сярэдняй Літвы, у 1922 годзе — у складзе міжваеннай Польскай Рэспублікі.
З пачаткам Другой сусветнай вайны ў верасні 1939 года ўлады СССР перадалі мястэчка Літве.