У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Міністр абароны.
Міністр абароны ЗША (англ.: United States Secretary of Defense) — афіцыйнае найменне міністэрскай пасады ў Кабінеце Прэзідэнта ЗША, адказнай за ўсе пытанні ў сферы кіраўніцтва Узброенымі сіламі ЗША ў мірны і ваенны час. З’яўляецца главой Міністэрства абароны ЗША. Прызначаецца Прэзідэнтам з ухвалення Сената. Па законе міністрам абароны ЗША не можа быць прызначаны грамадзянін, на працягу сямі гадоў пасля вызвалення ад абавязковай службы ў якасці афіцэра рэгулярных часцей Узброеных сіл ЗША (10-ы збор законаў ЗША, раздзел 113). Міністр абароны па іерархіі з’яўляецца шостым чалавекам у дзяржаве.
Гэта пасада з’явілася ў 1947 годзе, калі ваенна-марскія сілы, армію і нядаўна створаныя ваенна-паветраныя сілы былі аб’яднаны ў нацыянальнае ваеннае ведамства (National Military Establishment). У выніку буйной рэарганізацыі міністры арміі ЗША (сухапутных сіл) (Department of the Army), ВПС (Department of the Air Force) і ВМС (Department of the Navy) перасталі з’яўляцца членамі кабінета міністраў і былі падпарадкаваны міністру абароны. У 1949 годзе нацыянальнае ваеннае ведамства было пераназвана ў міністэрства абароны, гэта назва захавалася да нашага часу.
Унутры ўзброеных сіл ЗША міністра абароны часта завуць скарочана Сек-Дэф (Secretary of Defense — SecDef).
Міністр абароны і Прэзідэнт ЗША разам з’яўляюцца Упаўнаважаным нацыянальным камандаваннем (National Command Authority — NCA), якое можа прывесці ў дзеянне стратэгічную ядзерную зброю. Усё ядзернае ўзбраенне падпарадкоўваецца правілу двух чалавек (two-man rule). Паводле гэтага правіла, яны абодва павінны загадаць прывесці ў дзеянне ядзерныя сілы, каб загад быў выкананы.
Міністр абароны з’яўляецца главой Міністэрства абароны. Непасрэдна яму падпарадкоўваюцца:
Міністру абароны ЗША падпарадкоўваюцца шэсць глаў Аб’яднанага камітэта начальнікаў штабоў (Joint Chiefs of Staff), а таксама ён камандуе дзевяццю аб’яднанымі камандзірамі.