У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Аляхновіч.
Мікола (Мікалай Мікалаевіч) Аляхно́віч (21 красавіка 1903, Барысаў, Мінская вобласць — 9 красавіка 1959, Ленінград) — беларускі літаратурны крытык.
Нарадзіўся 21 красавіка 1903 года ў Барысаве ў сям’і служачага. У 1920 годзе скончыў 8 класаў Барысаўскай мужчынскай гімназіі. У 1921—1924 гадах вучыўся на медыцынскім факультэце. У 1930 годзе скончыў літаратурна-лінгвістычнае аддзяленне педагагічнага факультэта БДУ. У 1925—1930 гадах працаваў настаўнікам. У 1925—1927 гадах кіраваў Барысаўскай філіяй «Маладняка». У 1930—1932 гадах быў аспірантам Інстытута літаратуры і мастацтва АН БССР, а ў 1932—1934 гадах працаваў там навуковым супрацоўнікам. У гэты ж час працаваў выкладчыкам Мінскага вышэйшага педінстытута[1].
У 1936 годзе быў рэпрэсаваны. Адбываў ссылку на Калыме з 1938 па 1942 гады. На пасяленні ў Іркуцкай і Карагандзінскай абласцях працаваў урачом. У 1957 годзе быў рэабілітаваны, жыў у Ленінградзе. Памёр 9 красавіка 1959 года[2].
Друкавацца пачаў у 1919 годзе, як крытык выступаў з 1926 года. Аўтар артыкулаў і рэцэнзій пра творчасць А. Александровіча, М. Багдановіча, М. Зарэцкага, Я. Коласа, Р. Мурашкі, П. Труса, Я. Скрыгана, А. Пушкіна, М. Горкага і інш[3].