Мікалай Раманавіч Ірыкоў (20 жніўня 1913, в. Верхняя Казарма, БАССР — 16 сакавіка 1943, Чугуіўскі раён, Украіна) — удзельнік Вялікай Айчыннай вайны, Герой Савецкага Саюза (1943).
Скончыў 7 класаў сярэдняй школы. У 1940 годзе скончыў Зілаірскае педагагічнае вучылішча. Працаваў дырэктарам Нованікольскай сярэдняй школы.
У Чырвоную Армію прызваны ў студзені 1940 года. Скончыў палкавую танкавую школу. Член ВКП (б) з 1942 года.
У баях Вялікай Айчыннай вайны з 1942 года. 16 сакавіка 1943 года танкавую частку, у якой служыў атакавалі сілы суперніка, у ліку якіх была і танкавая дывізія СС. Танк малодшага лейтэнанта Ірыкава падбіў 3 нямецкія машыны, але і сам быў падбіты.
Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 19 чэрвеня 1943 года за «ўзорнае выкананне баявых заданняў камандавання на фронце барацьбы з нямецкімі захопнікамі і праяўленыя пры гэтым мужнасць і гераізм» малодшаму лейтэнанту Мікалаю Раманавічу Ірыкову прысвоена званне Героя Савецкага Саюза з уручэннем ордэна Леніна і медаля «Залатая Зорка» (пасмяротна)[1].