Мікалай Пятровіч Луго́ўскі (1 (14) снежня 1911, в. Равуча, Аршанскі павет, цяпер Талачынскі раён — 25 чэрвеня 1944) — камандзір стралковага батальёна, капітан. Герой Савецкага Саюза (1944).
М. П. Лугоўскі нарадзіўся ў вёсцы Равуча Аршанскага павета (сучасны Талачынскі раён). В 1932 годзе скончыў Маскоўскі электратэхнікум. Працаваў у Сібіры на будоўлях і на прадпрыемствах у Алма-Аце. У Чырвонай Арміі з 1939 года. У гады Вялікай Айчыннай вайны на фронце з 1941 г. У 1942 годзе скончыў пяхотнае вучылішча.
Вызначыўся ў час Вялікай Айчыннай вайны пры вызваленні Віцебскай вобласці. 23 чэрвеня 1944 г. стралковы батальён 1124-га стралковага полка (334-я стралковая дывізія, 43-я армія, 1-ы Прыбалтыйскі фронт) пад камандваннем М. Лугаўскога прарваў абарону ворага на тэрыторыі Сіроцінскага раёна (сучасны Шумілінскі раён), вызваліў вёскі Гуркі і Ермакі і выйшаў тыл праціўніка. На працягу дня чырвонаармейцы адбілі 9 контратак праціўніка і вызвалілі вёскі Крупчына і Засіннікі. 24 чэрвеня 1944 г. батальён фарсіраваў раку Заходняя Дзвіна ля вёскі Грынёва, захапіў плацдарм і выйшаў на шашу Віцебск—Бешанковічы.
М. П. Лугоўскі загінуў у баі 26 чэрвеня 1944 года. Пахаваны ў гарадскім пасёлку Бешанковічы.
Імем героя названа вуліца ў Бешанковічах, Друцкая школа ў Талачынскім раёне.