Мсціслаў Ізяславіч (памёр у 1069[1]) — князь наўгародскі ў 1054—1067 гадах, Полацкі ў 1069 годзе, сын Ізяслава Яраславіча.
У 1054 годзе, пасля смерці Яраслава Мудрага, наўгародскі князь Ізяслаў стаў вялікім князем кіеўскім, а ў Ноўгарадзе пакінуў князем свайго сына Мсціслава.
Полацкі князь Усяслаў Брачыславіч, па мянушцы Чарадзей, у 1065 годзе здзейсніў набег на Пскоў, які пратрымаў у аблозе, але не ўзяў, а ў 1067 годзе на беразе ракі Чарэхі ён разбіў войска князя Мсціслава Ізяславіча і заняў Ноўгарад. Ноўгарад напалову быў спалены. Усяслаў захапіў палонных і зняў з наўгародскага Сафійскага сабора званы, прыхапіўшы да сябе ў княства абразы і начынне наўгародскіх цэркваў. Пасля гэтага Мсціслаў збег у Кіеў да бацькі.
Вядома таксама, што яго бацька Ізяслаў, вярнуўшыся з Польшчы ў 1069 годзе, паслаў Мсціслава наперадзе сябе ў Кіеў, дзе Мсціслаў учыніў расправу над завадатаямі паўстання, прычым вінаватых выгнання яго бацькі Ізяслава Яраславіча перабіў альбо асляпіў.
У 1069 годзе, пасля перамогі над князем Усяславам Брачыславічам, атрымаў ад бацькі княжацкі прастол у Полацку, дзе неўзабаве і памёр[2].
Імя жонкі Мсціслава невядома. У яго быў прынамсі адзін сын: