У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Захараў. Марк Анатолевіч Захараў (руск.: Марк Анатольевич Захаров; 13 кастрычніка 1933, Масква — 28 верасня 2019, Масква) — савецкі і расійскі рэжысёр театра і кіно, акцёр, сцэнарыст, педагог, літаратар, грамадскі дзеяч. Мастацкі кіраўнік і галоўны рэжысёр Маскоўскага тэатра імя Ленінскага камсамола («Ленкам») (1973—2019).
Заслужаны дзеяч мастацтваў Расіі (1977), Народны артыст СССР (1991). Лаўрэат Дзяржаўнай прэміі СССР (1987) і трох Дзяржаўных прэмій Расійскай Федэрацыі (1992, 1997, 2002). Поўны кавалер ордэна «За заслугі перад Айчынай». Герой Працы Расійскай Федэрацыі (2018).
Нарадзіўся ў 1933 годзе ў Маскве. Пасля заканчэння інстытута некалькі гадоў займаўся рэжысурай у розных маскоўскіх тэатрах, а ў 1973 годзе стаў галоўным рэжысёрам Маскоўскага тэатра імя Ленінскага камсамола (з 1990 «Ленком»).
Паставіў спектаклі: «Іваноў» А. Чэхава (1973), «“Юнона” і “Авось”» А. Вазнясенскага і А. Рыбнікава (1980), «Тры дзяўчыны ў блакітным» Л. Петрушэўскай (1985), «Памінальная малітва» паводле Шолам-Алейхема, «Мудрэц» паволле А. Астроўскага (абодва 1989), «Вар’яцкі дзень, або Жаніцьба Фігаро» П. Бамаршэ (1993) і інш. Драматычным творам імкнуўся надаць сугучную сучасным праблемам трактоўку; спектаклі выразныя структурай, часта насычаны музыкай і танцам.
Як кінарэжысёр стварыў фільмы ў тым ліку па творах Рыгора Горына і Яўгена Шварца, а таксама па ўласных сцэнарыях[6]. Самыя вядомыя яго стужкі — тэлефільмы: «Звычайны цуд» (1978), «Той самы Мюнхаўзен» (1979), кінафільм «Забіць дракона» (1989) і інш.