Лімфангіт (ад лімфа і стар.-грэч.: ἀγγεῖον — «сасуд») (лімфангаіт, накардыёз скурна-лімфатычны) — запаленне лімфатычных сасудаў(руск.) бел..
Лімфангіт можа развіцца пры запаленні скуры і слізістых абалонак і інш., калі інфекцыя распаўсюджваецца з токам лімфы па напрамку да лімфатычных вузлоў. Узбуджальнікі працэсу — стрэптакокі, стафілакокі, кішачная палачка(руск.) бел. і інш. — пранікаюць з міжтканкавых шчылін запалёнай вобласці ў адводзячыя павярхоўныя, а затым і глыбокія лімфатычныя сасуды.
Пры лімфангіце паражаецца ўся сценка сасуда, у прасвет яго выпадаюць згусткі фібрыну(руск.) бел., што перапыняе ток лімфы (мае значэнне для адмежавання запалення). Лимфангіт выяўляецца вузкімі чырвонымі палосамі на скуры. Пры некаторых формах у галіне палос развіваюцца ўшчыльненне і хваравітасць. Адначасова павышаецца тэмпература цела, з’яўляюцца дрыжыкі, пагаршаецца агульнае самаадчуванне. Пры лімфангіце глыбокіх сасудаў назіраюцца ацёк, хваравітасць. Хранічны лімфангіт характарызуецца закаркаваннем лімфатычных параток з утварэннем ацёкаў.
Ліквідацыя першаснага ачага, спакой паражанай часткі цела, фізіятэрапеўтычныя працэдуры, кампрэсы(руск.) бел., антыбіётыкі. Пры хранічным лімфангіце — фізіятэрапія(руск.) бел., гразелячэнне(руск.) бел., радыётэрапія(руск.) бел..
Своечасовае лячэнне запаленчых, траўматычных і іншых ачагоў.