Лідзія Аляксандраўна Дурнаво (1 мая 1885, Смаленск — 7 студзеня 1963, Ерэван) — мастацтвазнавец, даследнік мастацтва сярэднявечнай Арменіі[1].
Атрымала вышэйшую адукацыю ў Акадэміі мастацтваў і ў Зубаўскім Інстытуце гісторыі мастацтваў. З 1918 года прыступіла да арганізацыі капіявальнай майстэрні ў Інстытуце і прыцягнула да штатнай і пазаштатнай працы больш дваццаці мастачак, заданнем якіх была навукова пастаўленая тэхніка ўзнаўлення фрэсак са старажытнарускіх храмаў. Майстэрня Л. А. Дурнаво капіявала фрэскі ў Ноўгарадзе, Кіеве, Чарнігаве, Яраслаўлі, Старой Ладазе, у Кірыла-Белазерскім і Ферапонтавым манастырах. Многія помнікі былі разбураны ў гады вайны і выкананыя ёю і яе вучаніцамі копіі з’яўляюцца зараз адзінымі маляўнічымі прайграваннямі згубленых сцен вопісаў.
9 кастрычніка 1933 года была арыштавана па справе «Расійскай нацыянальнай партыі». Асуджана на тры гады спасылкі ў Омскую вобласць. Вызвалена 3 лістапада 1936 г. Выехала ў Калугу.
У 1937 годзе пераехала з у Ерэван, дзе таксама займалася капіяваннем старажытных фрэсак і мініяцюр.