Людвіг Іаган Цік (ням.: Ludwig Johann Tieck; 31 мая 1773, Берлін — 28 красавіка 1853) — нямецкі пісьменнік, прадстаўнік іенскіх рамантыкаў.
Вучыўся ва універсітэтах Гале, Эрлангена, Гётынгена (1792—95).
У сентыменталісцкім рамане «Гісторыя спадара Уільяма Ловеля» (1795—96) і інш. адчувальныя ўплывы літаратуры «Буры і націску», англійскага гатычнага рамана. Рамантычны перыяд яго творчасці прадстаўлены «Народнымі казкамі, выдадзенымі Петэрам Лебрэхтам» (т. 1—3, 1797), у якіх выступіў як знаўца чалавечай душы, майстар рамантычнай іроніі. У цэнтры «рамана выхавання» «Вандраванні Франца Штэрнбальда» (1798) праблемы самавызначэння мастака, стасункаў мастацтва і грамадства. У камедыях-казках «Кот у ботах», «Сіняя барада» (абедзве 1797), «Свет навыварат» (1799) і інш. вострая сатыра на феадальныя парадкі, на рамантызм з яго прэтэнзіяй на пераадоленне высокай паэзіяй грубай прозы жыцця. Аўтар зборнікаў «Рамантычныя паэмы» (т. 1—2, 1799—1800), гістарычных аповесцей «Мяцеж у Севенах» (1826) і «Малады сталяр» (1836), рамана «Віторыя Акарамбона» (1840) і інш.