Леў Афрыканскі (лац. Joannes Leo Africanus, італ. Giovanni Leone l’Africano), да хрышчэння — ал-Хасан бін Мухамед ал-Вазан (араб. الحسن بن محمد الوزان; каля 1488, Гранада — каля 1554) — арабскі географ і падарожнік.
Нарадзіўся ў Гранадзе, у мусульманскай сям’і, якая пакінула горад і перасяліўся ў Марока неўзабаве пасля ўзяцця горада Кастыліі ў 1492 годзе. Жыў у горадзе Фес, дзе вучыўся ва ўніверсітэце Аль-Карауін. Будучы яшчэ маладым чалавекам, суправаджаў бацьку ў дыпламатычнай паездцы ў Магрыб, каля 1510 пабываў у Цімбукту, у той час часткі заходнеафрыканскай імперыі Сангай і найбуйнейшым эканамічным і культурным цэнтры Афрыкі. У далейшым з дыпламатычнымі і гандлёвымі падарожжамі наведаў большасць абласцей Марока (уключаючы цяжкадаступныя горныя раёны), размешчаныя пасярод Сахары дзяржавы Борну, Нубію, берагі возера Чад і мноства іншых афрыканскіх земляў, якія былі даследаваны еўрапейцамі толькі ў XIX стагоддзі. Таксама, па ўласных сцвярджэннях, бываў у Канстанцінопалі, Тунісе, Егіпце, Персіі, на Аравійскім паўвостраве, дзе здзейсніў хадж у Меку.