У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Валадзько.
Леанід Вікенцьевіч Валадзько (2 студзеня 1928, в. Баравое, Дзяржынскі раён — 29 верасня 1978) — беларускі фізік-эксперыментатар. Акадэмік Акадэміі навук БССР (1977; член-карэспандэнт з 1969), доктар фізіка-матэматычных навук (1966), прафесар (1967). Заслужаны дзеяч навукі БССР (1971)[1].
Валадзько нарадзіўся ў сялянскай сям’і. У 1953 годзе скончыў фізічны факультэт Беларускага дзяржаўнага ўніверсітэта і паступіў у аспірантуру, па заканчэнні якой застаўся працаваць ва ўніверсітэце. У 1962—1963 гадах займаў пасаду дэкана факультэта, у 1963 годзе ўзначаліў кафедру спектральнага аналізу, адначасова з 1966 года быў прарэктарам БДУ па навуковай працы[1].
Валадзько быў членам КПСС з 1959 года.
Работы па малекулярнай спектраскапіі і люмінесцэнцыі[1]. Даследаваў злучэнні шасцівалентнага ўрану. Вывучаў працэсы ўтварэння прасторавых структур і ўзнікнення электраправоднасці фенольных палімераў. Распрацаваў метад статыстычнай рэгістрацыі кінэтыкі люмінесцэнцыі. Даследаваў будову вадкіх крышталяў(руск.) бел. метадам інфрачырвонага дыхраізму(руск.) бел.[1][2].
Аўтар больш за 120 навуковых прац, 14 вынаходніцтваў[2].