Леанід Аляксеевіч Путырскі (нар. 1956, г. Маладзечна, Мінская вобласць) — беларускі вучоны і паэт. Доктар медыцынскіх навук, прафесар, член-карэспандэнт Акадэміі медыцынскіх навук Беларусі і Міжнароднай славянскай акадэміі навук.
Скончыў з залатым медалём школу, у 8-м класе ў складзе маладзечанскай каманды стаў чэмпіёнам БССР па хакеі ў «Залатой шайбе». З чырвоным дыпломам — Беларускі медыцынскі інстытут, скончыў Акадэмію кіравання. Скончыў дактарантуру пры маскоўскім інстытуце анкалёгіі імя Герцэна. З 1979 года- у Навукова-даследчым інстытуце анкалёгіі, кіраўнік аддзелу пухліны малочнай залозы[1].
Свае першыя вершаваныя радкі пачаў пісаць у Маладзечне ва ўзросце 14 гадоў. Першыя пачуцці і перажыванні складваліся ў радкі і запісваліся ў нататнік. Усе запісы захаваліся і праз шмат гадоў увайшлі ў два першыя зборнікі вершаў. Шмат гадоў разам з жонкай танчыў у народным ансамблі танца «Радуга» і за дваццаць гадоў аб’ехаў увесь Совецкі Саюз, пабываў за мяжой.
Аўтар 9 зборнікаў уласных вершаў: «Огонь и боль», «Верность», «Я приду», «Сила женщины», «Открытое сердце», «Душа», «Голос сердца», «Седые звезды», «Вечная тайна». У пяты зборнік «Адкрытае сэрца» увайшлі вершы, што напісалі пацыенты. Аўтар 2 зборнікаў песень і рамансаў. Каля 50 яго паэтычных твораў пакладзены на музыку. Аўтар кніг «Сердце хирурга», «Спасибо вам».
Ордэнам Свяціцеля Кірылы Тураўскага I ступені. За самую нізкую занядбанасць рака малочнай залозы ў Беларусі амерыканцы ўзнагародзілі яго медалём Пашаны. На міжнародным кангрэсе ў Амерыцы атрымаў медаль «Выбітны інтэлект свету». Лаўрэат ВДНХ СССР, у яго 6 медалёў за распрацоўку інструментаў, якія ўжываюцца пры аперацыях у мамолага. Ганаровы грамадзянін горада Маладзечна[2].