wd wp Пошук:
    ⬜

    Катаванне музыкай

    Музыка неаднаразова выкарыстоўвалася ў якасці катавання ці моцнага псіхалагічнага ўздзеяння на палонных. Пры гэтым сваю ролю грае як гучнасць музыкі (акустычны ўдар), так і яе агрэсіўнасць, працягласць і культурная непрымальнасць для ахвяры.

    Да музычных катаванняў звятраюцца агенты ЦРУ ЗША у адносінах да падазраваных у тэрарызме ці прыхільнікам іракскага супраціўлення.[1] У якасці прылады мукі выкарыстоўваецца звычайна цяжкі рок, але ёсць звесткі і аб ужыванні ў якасці катаванняў запісаў поп-музыкі[2].

    Падобны метад катаванняў ўжываўся ў турмах Абу-Грэйб і Гуантанама[1][2]. Самі супрацоўнікі ЦРУ лічаць гэтую методыку ня катаваннем, а толькі больш жорсткімі метадамі допыту.

    Методыка ўздзеяння

    Зняволеным ўключаюць музыку на лімітавай гучнасці, у тым ліку па начах, лішаючы іх сну. У начны час катаванне звычайна суправаджаецца асвятленнем камер яркімі пражэктарамі. Па словах крыніцы з ФБР, у Гуантанама ўжывалася наступная тактыка: на працягу 16 гадзін зняволеных прымушалі слухаць гучную музыку, затым наступалі чатыры гадзіны абсалютнай цішыні і цемры.[3]

    Большасць заключаных Гуантанама і Абу Грэйб — арабы, якія ніколі не чулі заходняй цяжкай музыкі. У арабскіх краінах яна мала распаўсюджана і непапулярна, а ў шэрагу краін нават афіцыйна забаронена, таму сутыкненне з агрэсіўнай музыкай дадаткова выклікае ў ахвяр культурны шок.[4]

    Бініям Махамед, былы палонны амерыканскай турмы ў Афганістане, распавядаў: «На працягу 20 сутак нас прымушалі слухаць гучную музыку, днём і ноччу. Людзі крычалі і біліся галовамі аб сцены. Многія схадзілі з розуму.»[1][5]

    Меркаванні музыкаў

    Музыкі, чые запісы выкарыстоўваліся ў якасці катаванняў, не былі інфармаваныя пра гэта і даведваліся з газет. На думку газеты «The Guardian», гэтя можа быць парушэннем аўтарскіх правоў, і музыкі маюць права патрабаваць выплаты ганарараў.[6]

    Том Марэла адным з першых пратэставаў супраць катавання музыкай

    Некаторыя музыкі ўспрынялі вестку з іроніяй. «Мы мучалі сваіх бацькоў і жонак нашай музыкай шмат гадоў. Чаму бы і не іракцаў?» пажартаваў Джэймс Хэтфілд з Metallica.[7] Бубнач гурта Deicide Стыў Эшэйм усумніўся, што музыку можна назваць катаваннем. «Гэтыя людзі — не дзяўчаты з нядзельнай школы. Яны свядомыя воіны, гатовыя памерці за сваю справу. Яны павінны ўмець устойліва выносіць гэта. Калі б мяне пасадзілі ў Гуантанама і прымусілі слухаць гучную музыку, я б засмяяўся: і гэта ўсё, што вы можаце супраць мяне?»[8]

    Спіс з 33 музычных кампазіцый і выканаўцаў, якія выкарыстоўваюцца для атрымання паказанняў у турме Гуантанама, быў апублікаваны у 2008 годзе брытанскім аддзяленнем праваабарончай арганізацыі Reprieve у рамках праекту Zero dB, прысвечанаму 60-годдзю Усеагульнай дэкларацыі правоў чалавека.[9] Ён атрымаў мянушку «Лепшыя хіты Гуантанама».[вызначальнасць факта?]

    Гл. таксама

    Зноскі

    1. 1 2 3 Today.com. Musicians don’t want tunes used for torture
    2. 1 2 BBC: Sesame Street breaks Iraqi POWs
    3. ↑ Musicians don’t want tunes used for torture
    4. ↑ «Highway to hell» — Brian Whitaker for The Guardian
    5. ↑ The Daily Telegraph: Bands complain about their songs being used in torture
    6. ↑ The Guardian Music as torture may incur royalty fees
    7. ↑ The Guardian Welcome to ’the disco’. How US interrogators use music as a tool of torture
    8. ↑ Alert.net. A History of Music Torture in the War on Terror Архівавана 17 красавіка 2009.
    9. ↑ Lenta.ru. Опубликован список «пыточных» рок- и поп-песен для узников Гуантанамо

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (1):
    Катэгорыя·Правы чалавека ў ЗША