Кабіна машыніста — спецыяльнае асобнае памяшканне на лакаматыве, якое служыць рабочым месцам лакаматыўнай брыгады і ў якім размешчаны органы кіравання, апаратура і прыборы, неабходныя для абслугоўвання сілавы ўстаноўкі (паравы кацёл, дызель) і для рэгулявання працы рухавікоў (паравая машына, цягавыя электрарухавікі). На паравозах кабіну машыніста называюць будай машыніста[1], на маторвагонным рухомым саставе — постам кіравання.
Сучасная кабіна машыніста з’яўляецца адным з асноўных вузлоў лакаматыва. У ёй лакаматыўная брыгада праводзіць па некалькі гадзін запар, таму стварэнне для яе неабходных выгод станоўча адбіваецца на бяспецы на чыгуначным транспарце.
Сцены кабіны цяпло - і абсталяваная прыладай чырвонай міпорай, матамі з капронавага валакна або полістырольным пенапластам і абабітыя цвёрдай драўнянавалакністай плітой, папярова-слаістым пластыкам, профільнымі алюмініевымі лістамі. Насціл падлогі кабіны выкананы з фанерных лістоў і пакрыты лінолеўмам. Для доступу да трубаправодаў і правадоў электраправодкі ў падлозе маюцца металічныя лючкі. Для шклення вокнаў выкарыстоўваюцца безаскепкавае шкла (трыплекс). Бакавыя вокны рассоўныя, маюць паваротныя ахоўныя шчыткі (ветрарэзы). У кабіне машыніста звычайна размяшчаецца наступнае абсталяванне:
На панэлі пульта машыніста знаходзяцца кнопкавыя выключальнікі, сігнальныя лямпы і вымяральныя прыборы:
На пульце памочніка машыніста знаходзяцца кнопкавыя выключальнікі, вальтметр напружання на акумулятарнай батарэі і ў ланцугах кіравання, манометр ціску сціснутага паветра ў ланцугах электрычных апаратаў.
У кабіне цеплавозаў дадаткова ўстаноўлены вымяральныя прыборы: амперметр напружання цягавага генератара і вальтметр току нагрузкі цягавага генератара, электротермометры тэмпературы вады і масла дызеля, электроманометры ціску масла дызеля.