Жан-Поль Бельмандо (фр.: Jean-Paul Belmondo; 9 красавіка 1933, Нёі-сюр-Сен, Францыя — 6 верасня 2021) — французскі акцёр, славу якому прынесла роля амаральнага прыхільніка Гамфры Богарта ў маніфесце французскай «новай хвалі» — фільме «На апошнім дыханні» (1960).
Нарадзіўся 9 красавіка 1933 года ў Нёі-сюр-Сен.
Вучыўся на курсах драматычнага мастацтва ў П.Дзюкса і Р.Жырара. Працаваў y парыжскіх тэатрах. 3 1956 года ў кіно. Глыбіня драматычнага даравання і здольнасць да пераўвасаблення найбольш выявіліся ў фільмах «На апошнім дыханні», «Пісьмы паслушніцы», «Чачара», «Жанчына ёсць жанчына» (усе 1960), «Леон Марэн, святар» (1961), «Шалёны П’еро» (1965), «Злодзей» (1967), «Славутыя гісторыі кахання», «Адрынутыя» (паводле В.Гюго) і інш. Пазней пачаў здымацца пераважна ў прыгодніцкіх фільмах і баевіках («Сто тысяч даляраў на сонцы», 1964; «Цудоўны», 1973; «Труп майго ворага», 1976; «Хто ёсць хто», 1979; «Прафесіянал» і «Ас з асаў», 1982; «Слава», 1984; «Вясёлы Вялікдзень», 1985). Выступаў як прадзюсар («Ставіцкі», 1974, выканаў галоўную ролю). Уладальнік кампаніі «Серыта-фільм». Аўтабіяграфія «30 гадоў і 25 фільмаў» (1963).
Памёр 6 верасня 2021 года[11].