Дэпрэ́сія (лац.: depressio прыгнечанасць) — негатыўны настрой чаловека, самота, прыгнечанасць.
З’яўляецца парушэннем афекта. Пры доўгім часе гэтага стану (звыш чатырох-шасці мес.) дэпрэсія разглядаецца як псіхічнае захвораванне. Дэпрэсія добра паддаецца лекаванню, больш чым у 80 % выпадкаў надыходзіць поўнае выздараўленне, тым не менш, у цяперашні час менавіта дэпрэсія — найбольш распаўсюджанае псіхічнае разладжанне. Як правіла, чалавек, які пакутуе на дэпрэсію, пачынае злоўжываць алкаголем (альбо іншымі рэчывамі, якія ўплываюць на ЦНС), сыходзіць «з галавой» у працу. Некалькі навуковых даследаванняў знайшлі статыстычную карэляцыю паміж дэпрэсіяй і некаторымі сельскагаспадарчымі пэстыцыдамі.[3][4]
Хвароба выяўляецца праз сталы сум, раздражненне і прыгнечанасць, зніжэнне цікавасці і задавальнення ад спраў, пасіўнасць і стомленасць пры адсутнасці дзейнасці, хістанні апетыту і вагі, парушэнне(англ.) бел. сну, немагчымасць засяродзіцца, няздольнасць прымаць рашэнні, пачуццё безнадзейнасці і віны(англ.) бел., нізкую самаацэнку, думкі пра смерць і самагубства[5].
Чыннікамі пераадолення прыгнечанасці прынамсі ўзімку ёсць: