wd wp Пошук: ⬜

Дзмітрый Іванавіч Курдзін

У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Курдзін. Дзмітрый Іванавіч Курдзін (псеўданімы: А.Сапёлка; Антон Сапёлка; 1 (13) кастрычніка 1899, в. Дзмітрычукі, Каменскі павет, Пензенская губерня, цяпер Каменскі раён, Пензенская вобласць, Расія — 12 снежня 1937, Віцебск, НКУС) — беларускі драматург, паэт.

Біяграфія

Вучыўся ў Саратаўскім ветэрынарным інстытуце, які скончыў у 1925 годзе. Накіраваны ў Беларусь. Служыў ваенным ветэрынарным урачом у Менску, потым у Віцебску. Выкладаў у Віцебскім ветэрынарным інстытуце.

Член Саюза пісьменнікаў БССР з 1934 года.

Арыштаваны 12 жніўня 1937 года; расстраляны. Рэабілітаваны ў 1957 годзе.

Творчасць

Літаратурную дзейнасць пачаў як паэт, выступіўшы з вершамі ў перыядычным друку ў 1925 года. Пісаў на рускай і беларускай мовах. Сапраўдную літаратурную вядомасць К. прынесла п’еса «Міжбур’е», якая ўпершыню была пастаўлена ў 1929 годзе Е. Міровічам у БДТ-1. П’есу з поспехам ставілі тэатры Масквы, Ленінграда, Баку, Смаленска, Ульянаўска, Саратава і інш. У 1932 была пастаўлена яго п’еса «Контратака», у 1934 — «Чалавек вырашае» (БДТ-2). Аўтар п’ес «Азеляненне цэха» (1935) і «Алюр. Тры крыжы».

Творы

У бліндажы: Апавяданне // ЛіМ. 1934. 6 крас.;
Міжбур’е: П’еса. Другі акт // Хрэстаматыя па гісторыі беларускага тэатра і драматургіі. Т. 2. Мн., 1975.

Літаратура

Курдзін Дзмітрый Іванавіч // Рэпрэсаваныя літаратары, навукоўцы, работнікі асветы, грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі. Энцыклапедычны даведнік у 10 тамах (15 кнігах). Т. 1. Абрамовіч—Кушаль. / Укладальнік Л. У. Маракоў. — Смаленск, 2003. — 480 с. — ISBN 985-6374-04-9.
Хомчанка В. І. І сніўся яму белы конь… // ЛіМ. 1986. 14 лістап.;
БП, т. 3.

Спасылкі

Дзмітрый Іванавіч Курдзін на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»