Джавані Ларэнца Берніні, Джан Ларэнца Берніні (італ.: Giovanni Lorenzo Bernini; 7 снежня 1598, Неапаль — 28 лістапада 1680, Рым) — вялікі італьянскі архітэктар і скульптар, найзначны прадстаўнік рымскага і ўсяго італьянскага барока, вучань свайго бацькі П’етра Берніні. Творчасць Джавані Берніні можа служыць эталонам эстэтыкі барока, для яе характэрны «павышаная эмацыйнасць, тэатральнасць, актыўнае проціборства прасторы і масы, спалучэнне рэлігійнай афектацыі з падкрэсленай пачуццёвасцю»[8].
Апалон і Дафна (1622—1625) — мармур, 243 см, галерэя Баргезэ, Рым.
Кафедра Святога Пятра (1624) — бронза, Ватыкан.
Фантан Трытона (1624—1643) — п’яцца Барберыні, Рым
Экстаз Святой Тэрэзы (1647—1652) — мармур, Санта-Марыя-дэла-Віторыа, Рым
Фантан Чатырох рэк (1648—1651) — мармур і траверцін, п’яцца Навона, Рым
Экстаз Блажэннай Людавікі Альбертоні (1671—1674) — мармур, Сан-Франчэска-а-Рыпа, Рым
П’яцца Сан-П’етра, Рым.
Купал храма ў Кастэль-Гандальфа.
«Апалон і Дафна» — маніфест барочнай эстэтыкі.
«Слон Мінервы» перад Санта-Марыя-сопра-Мінерва
Бюст Людовіка XIV у Версалі.
«Выкраданне Празерпіны» Галерэя Баргезэ - 1621-1622