У Вікіпедыі ёсць артыкулы пра іншых асоб з прозвішчам Гросман.
Генрык Гросман (польск.: Henryk Grossmann; 14 красавіка 1881, Кракаў — 24 лістапада 1950, Лейпцыг) — польскі марксісцкі эканаміст.
Генрык Гросман нарадзіўся 14 красавіка 1881 года ў горадзе Кракаве ў сям’і шахтаўладальніка. Вучыўся ў Кракаўскім і Венскім універсітэтах. Разам з Карлам Радакам удзельнічаў у польскім сацыялістычным студэнцкім руху. У 1905 годзе выйшаў з Польскай сацыял-дэмакратычнай партыі Галіцыі і Сілезіі-Цешына, стаўшы сакратаром і тэарэтыкам Яўрэйскай сацыял-дэмакратычнай партыі. Пасля вайны ўступіў у Камуністычную рабочую партыю Польшчы.
У Вене займаўся пад кіраўніцтвам Карла Грунберга. Па яго запрашэнні працаваў у Інстытуце сацыяльных даследаванняў(ням.) бел. (Франкфурт-на-Майне); выкладаў у Варшаўскім і Лейпцыгскім універсітэтах. За некалькі месяцаў да біржавога краху 1929 года была выдадзена праца Гросмана «Закон накаплення і краху капіталістычнай сістэмы». У 1933 годзе эміграваў спачатку ў Францыю, затым у ЗША. З 1949 года прафесар эканомікі ў Лейпцыгскім універсітэце (Усходняя Германія).
Генрык Гросман памёр 24 лістапада 1950 года ў горадзе Лейпцыгу.
Перы Андэрсан лічыць, што можна гаварыць пра чыста польскую школу марксісцкай палітычнай эканоміі, у якую ўваходзяць Роза Люксембург, Наталля Машкоўска, Міхал Калецкі і Генрык Гросман[3].