Віктар Іванавіч Шабайлаў (5 лютага 1931, в. Мікалаеўка, Шклоўскі раён, Магілёўская вобласць — 3 красавіка 2018) — беларускі вучоны ў галіне дзяржаўнага права. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1986), доктар юрыдычных навук (1980), прафесар (1992). Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (1994).
Скончыў Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт (1959). З 1964 года — малодшы, старшы навуковы супрацоўнік, з 1974 года — загадчык сектара Інстытута філасофіі і права АН Беларусі. У 1995—1996 гадах — дырэктар Навукова-даследчага цэнтра праблем дзяржаўнай кадравай палітыкі і ўдасканалення дзяржаўнага кіравання Акадэміі кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь.
У 1997—2001 гадах — суддзя Канстытуцыйнага Суда Рэспублікі Беларусь. У 2001—2007 гадах — загадчык аддзела канстытуцыйнага, адміністрацыйнага і міжнароднага права Інстытута дзяржавы і права Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі.
Галоўнымі напрамкамі навуковай дзейнасці з’яўляюцца: даследаванні арганізацыйна-прававых пытанняў сацыяльна-культурнага будаўніцтва, праблем дзяржаўнага будаўніцтва Рэспублікі Беларусь, у тым ліку яе суверэнітэту, станаўлення, развіцця і функцыянавання як прававой сацыяльнай дзяржавы, фарміравання грамадзянскай супольнасці Беларусі, мясцовага кіравання і самакіравання, павышэння эфектыўнасці дзейнасці дзяржаўнага апарату кіравання. Удзельнічаў у распрацоўцы шэрагу законапраектаў, у тым ліку законаў аб культуры, ахове здароўя, сродках масавай інфармацыі, Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь 1994 г., а таксама Канстытуцыі Рэспублікі Беларусь (са зменамі і дапаўненнямі), прынятай на рэспубліканскім рэферэндуме ў 1996 г.
Аўтар 180 навуковых прац, у тым ліку 12 манаграфій[1][2][3].