Вя́да — колішняя вёска на тэрыторыі Івацэвіцкага раёна. Знаходзілася на заходнім беразе Вядскага возера (цяпер Бабровіцкае возера).
Мясцоваць заселена са старажытнасці, паселішча каменнага веку выяўлена ў 1971 і даследавана ў 1989 годзе.
Вядома з 18 студзеня 1401 года як цэнтр воласці Вяда (districtu dicto Woda) сярод уладанняў князя Жыгімонта Кейстутавіча, гарантаваных яму прывілеем брата, вялікага князя Вітаўта, і пасля смерці таго[1]. Як цэнтр Вядскай воласці згадваецца і ў 1433 годзе[2]. Размяшчалася на адной пясчанай выспе з вёскай Тупічыцы (Тупіцы, Тупічы).
Да 1508 года Вяда разам з воласцю было часткай Слонімскага павета, у 1508 годзе воласць нададзена пінскаму князю Фёдару Іванавічу Яраславічу і ўвайшла ў склад Пінскага княства. У 1519—1520 годзе князь Фёдар Іванавіч у забеспячэнне пазыкі здаў Вядскую карчму і Вядскае возера ў арэнду Айзаку Езафовічу на 5 зімаў[3].
У 1522 годзе разам з Пінскім княствам Вяда перайшло каралеве Боне, княства стала паветам Троцкага, а з 1566 года Берасцейскага ваяводства.
З 1921 года ў складзе Польшчы. У міжваенны час Вяда і Тупічыцы належылі да ўніяцкай парафіі ў Бабровічах, дзе душпастырам быў а. Баляслаў Пачопка.
13 верасня 1942 года карнікі падчас аперацыі «Балотная ліхаманка» спалілі вёску і забілі ўсіх жыхароў — 86 двароў і 217 чалавек, таксама спалілі суседнія Тупічыцы — 43 двары і 143 жыхары. Пасля вайны вёскі не аднавілі.
У 1965 годзе пастаўлены абеліск — адзін на абедзве вёскі, у канцы 1990-х гадах грэка-каталікі паставілі крыж, у 2015 — новы абеліск.
Цяпер мясціны ў поўнай ізаляцыі, дабрацца сюды можна толькі праз Бабровіцкае возера, шлях праз балоты даступны толькі моцнай засухай. Месца вёскі на пясчаным пагорку і да цяперашняга часу амаль не зарасло.
У 2012—2013 гадах пра вёскі Вяда і Тупічыцы краязнаўцам Аляксеем Сліжом зняты 20-хвілінны відэанарыс «Вяда — 70 год забыцця» (апавядае бабровіцкі краязнавец Веніямін Бачкоўскі).