Воін (да 1295 — 1333/1334) — князь полацкі (1320-я — 1333/1334)[1].
У ранняй беларускай гістарыяграфіі Воіна атаяснялі з менскім князем Васілём, таму сустракаюцца звесткі, што хрысціянскае імя Воіна было Васіль[1], пазней такая думка прызнана не слушнай.
Паводле Ю. Вольфа, трэці сын Будзівіда, брат Віценя і Гедзіміна[1][2]. Акалічнасці і час заняцця Воінам полацкага стальца невядомыя. Упершыню, і ўжо як полацкі князь, згадваецца ў 1326 годзе[3], калі разам з менскім кн. Васілём і ржэўскім кн. Фёдарам Святаславічам, ездзіў у Ноўгарад на чале гедзімінава пасольства для заключэння мірнага дагавора з Наўгародскай зямлёй і Лівонскім ордэнам[1]. Болей у крыніцах не згадваецца. Верагодна, загінуў падчас паходаў лівонскіх рыцараў на Полацак (1333, 1334)[3], бо пад 1338 годам полацкім князем называецца ўжо Нарымонт Гедзімінавіч.
Меў сына Любку, які ў 1342 годзе камандаваў атрадам у паходзе Альгерда на дапамогу Пскову[1] і загінуў ў баі з лівонскімі рыцарамі[3].
У час княжання Воіна адбывалася далейшае збліжэнне Полацка з іншымі беларускімі землямі (Менскай, Навагародскай, Тураўскай і Пінскай). Гэтаму спрыяла барацьба супраць крыжакоў, якія часта нападалі на Полацк (1325, 1333, 1334)[1].