Вольс (ням. Wols, уласна Альфрэд Ота Вольфганг Шульцэ, Schulze; 27 мая 1913, Берлін — 1 верасня 1951, Парыж) — нямецкі і французскі жывапісец, графік, фотамастак.
Нарадзіўся ў сям’і высокапастаўленага нямецкага чыноўніка і, разам з тым, аматара і апекуна мастацтваў. Пасля пераезду сям’і ў 1919 у Дрэздэн бацьку не раз пісалі тамтэйшыя жывапісцы, уключаючы Ота Дыкса, многія з іх увесь час бывалі ў доме сям’і Шульцэ.
Вырашальнымі падзеямі ў жыцці будучага мастака стаў падораны яму ў 1924 годзе фотаапарат, а таксама наведванне Міжнароднай мастацкай выставы і Дрэздэнскай выставы да 50-годдзя Паўля Клее ў 1926 годзе. У 1927—1928 гадах Альфрэд Ота актыўна займаўся музыкай (скрыпка) і спортам. Хвароба і смерць бацькі ў 1929 годзе аказаліся шокавымі — Ота кінуў школу, працаваў у некалькіх фотаатэлье, зблізіўся з літаратурна-мастацкай багемай Дрэздэна, надзвычай цікавіўся этнаграфічнымі даследаваннямі афрыканіста Леа Фрабеніуса, старога сябра яго бацькі. У 1932 годзе з рэкамендацыямі Ласла Мохай-Надзя ён адправіўся ў Парыж, пазнаёміўся з Фернанам Лежэ. Праз румынку Алену-Маргарыту Дабіжа («Грэці»), жонку паэта Жака Барона, якая стала сяброўкай, а потым жонкай Вольса, ён увайшоў у кола сюррэалістаў, пасябраваў з Хансам Арпам, Аляксандрам Колдэрам, А. Джакамеці, акцёрамі тэатра і кіно. У 1933, пасля кароткай дзелавой паездкі ў нацысцкую Нямеччыну, вырашыў вярнуцца ў Парыж і ніколі больш не бываў на радзіме.
Як дэзерцір і апатыд Вольс адчуваў пастаянныя цяжкасці ў адносінах з уладамі і ў Францыі, і ў Барселоне, куды разам з Грэці пераехаў у канцы 1933 года, а потым на востраве Мальёрка і ў Івісе. Працаваў шафёрам таксі, гідам, даваў прыватныя ўрокі нямецкай, жыў у крайняй беднасці. У 1935 годзе быў выдвараны з Іспаніі. У 1936 г. з дапамогай Ф. Лежэ атрымаў дазвол жыць у Парыжы, але павінны быў штомесяц рэгістравацца ў паліцыі. З 1937 года ён заняўся фатаграфіяй, працаваў на Сусветнай выставе ў Парыжы, яго фатаграфіі публікаваліся ў шматлікіх часопісах свету. З гэтага часу карыстаецца псеўданімам.