У гэтага паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Шэлег (значэнні). Валерый Канстанцінавіч Шэлег (нар. 26 красавіка 1946, Мінск) — беларускі вучоны ў галіне тэхналогіі машынабудавання, уключаючы парашковую металургію, матэрыялазнаўства, зварку і ахоўныя пакрыцці. Член-карэспандэнт (2014), доктар тэхнічных навук (1989), прафесар (1991). Заслужаны дзеяч навукі Рэспублікі Беларусь (2001).
Скончыў Беларускі політэхнічны інстытут (1969).
З 1969 года ў Мінскім спецыяльным канструктарскім бюро аўтаматычных ліній. З 1972 года ў НДІ парашковай металургіі (г. Мінск): з 1977 года загадчык лабараторыі, з 1981 года загадчык аддзела, з 1993 года загадчык аддзялення, з 1995 года намеснік дырэктара. З 1996 года дырэктар Навукова-даследчага і канструктарска-тэхналагічнага інстытута зваркі і ахоўных пакрыццяў Беларускага дзяржаўнага навукова — вытворчага канцэрна парашковай металургіі (БДНВКПМ) і адначасова з 2000 года першы намеснік генеральнага дырэктара БГНПКПМ. З 2002 года в.а. генеральнага дырэктара, з 2003 года генеральны дырэктар БДНВКПМ.
З 2005 года загадчык кафедры Беларускага нацыянальнага тэхнічнага ўніверсітэта. З 2013 года галоўны рэдактар рэспубліканскага міжведамаснага зборніка навуковых прац «Машынабудаванне»[1].
Прэмія Ленінскага камсамола Беларусі (1978) за даследаванне і распрацоўку новых цеплаабменных апаратаў з капілярнымі структурамі і іх укараненне ў прамысловасць. Дзяржаўная прэмія СССР (1980) за распрацоўку і ўкараненне ў народную гаспадарку новых порыстых матэрыялаў і вырабаў на аснове металічных парашкоў. Прэмія Савета Міністраў СССР (1987) за распрацоўку і ўкараненне ў народную гаспадарку пранікальных матэрыялаў з высокімі эксплуатацыйнымі ўласцівасцямі. Прэмія НАН Беларусі (1997) за манаграфію «Тэорыя і практыка электраімпульснага спякання порыстых парашковых матэрыялаў».
Работы ў галіне тэорыі і практыкі стварэння порыстых парашковых матэрыялаў і вырабаў з іх рознага прызначэння. Распрацаваў важныя пытанні тэорыі атрымання структур з раўнамерным размеркаваннем пор па памерах па плошчы фільтруючай перагародкі, кіравання характарыстыкамі порыстай структуры эфектыўных капілярна-порыстых парашковых матэрыялаў, характарызаваных ў працэсе эксплуатацыі транспартам вадкасці ў іх пад дзеяннем капілярных сіл. Устанавіў заканамернасці змены структуры і уласцівасцяў порыстых парашковых матэрыялаў у працэсе свабоднага ападку, стварэння біапорыстых, шматслойных структур і з бесперапынна зменлівымі памерамі часу, а таксама атрымання вырабаў з тугаплаўкіх металічных парашкоў (тытан, ніобій, тантал) метадам электраімпульснага спякання, высокапорыстых ячэістых матэрыялаў на аснове сплаваў сістэмы Ni-СД-Аl і керамікі — з аксіду алюмінія. Распрацаваў новыя метады кантролю іх уласцівасцяў і шэраг тэхналагічных працэсаў атрымання такіх матэрыялаў, а таксама абсталяванне, сродкі тэхналагічнага абсталявання і арганізаваў прамысловую вытворчасць на Маладзечанскім заводзе парашковай металургіі.
Аўтар больш за 680 навуковых прац, у тым ліку 19 манаграфій, каля 270 аўтарскіх пасведчанняў і патэнтаў.