Валабхаі Патэль (англ.: Vallabhbhai Patel; вядомы таксама як Сардар Патэль, 31 кастрычніка 1875 — 15 снежня 1950) — індыйскі дзяржаўны дзеяч, адзін з лідараў Індыйскага нацыянальнага кангрэса (ІНК). Адзін з аўтараў Канстытуцыі Індыі і творцаў палітычнага ладу краіны. У процівагу сацыялісту Джавахарлалу Неру знаходзіўся на правым, кансерватыўнай, крыле ІНК.
Нарадзіўся ў невялікім горадзе Надыядзе ў Брытанскай Індыі. Пасля заканчэння сярэдняй школы, Патэль скончыў юрыдычны каледж. З 1900 па 1910 год працаваў адвакатам па крымінальных справах у гарадах Годхра і Балсад, у гэтым перыяд Патэль стаў адным з самых вядомых і паспяховых адвакатаў Брытанскай Індыі. У 1910 годзе ён паехаў у Лондан і ўступіў у юрыдычную карпарацыю Мідл-тэмпл. У 1913 годзе Валабхаі вярнуўся ў Індыю, дзе працаваў адвакатам у горадзе Ахмедабад.
Уплыў асобы Махатмы Гандзі на Валабхаі быў велізарным. Патэль падтрымліваў імкненне Махатмы дамагчыся незалежнасці Індыі і ён стаў верным паслядоўнікам Гандзі.
Пасля падзелу Брытанскай Індыі Валабхаі заняў пасаду намесніка міністра ўнутраных спраў. Прыкладаў вялікія намаганні, каб Індыя захавала свае межы і не распалася на мноства дробных дзяржаў. Заслугі Патэля перад нацыяй былі адзначаны ў прысваенні яму ганаровага звання «сардар» (лідар, правадыр).
Памёр у Бамбеі, яго цела было крэміравана.