wd wp Пошук:
    ⬜

    Барабан

    У паняцця ёсць і іншыя значэнні, гл. Барабан (значэнні).

    Барабан (імаверна, слова цюркскага паходжання[1][2]) — музычны інструмент з сямейства ўдарных[3].

    Распаўсюджаны ў большасці народаў, выкарыстоўваецца ў складзе многіх музычных ансамбляў. выканаўца на барабане — барабаншчык.

    Тыповым прадстаўніком з’яўляецца мембранны барабан, які складаецца з пустога корпуса-рэзанатара вызначанай формы або рамы, на якую нацягнута скураная або пластыкавая мембрана. Яе нацяжэннем рэгулюецца адносная вышыня гуку. Корпус барабана вырабляецца з дрэва, металу (сталі, латуні), акрылавага пластыка[4] або нават гліны.

    Гук здабываюць ударам па мембране драўлянай выбівачкай з мяккім наканечнікам, палачкай, шчоткамі, рукамі, а часам і трэннем. Для выкарыстання некалькіх інструментаў адначасова барабаны збіраюцца ва ўдарную ўстаноўку.

    Барабаны іншых канструкцый — стальны барабан, шчылінны барабан — не маюць мембран і адносяцца да ідыяфонаў.

    Гісторыя

    Барабаны розных краін

    Пры раскопках у Месапатаміі былі знойдзены адны з самых старажытных ударных інструментаў, зробленыя ў выглядзе маленькіх цыліндраў, паходжанне якіх датуецца шостым тысячагоддзем да нашай эры, да гэтага ж часу адносяць і наскальныя малюнкі ў пячорах Паўднёвай Амерыкі[5]. Узрост знойдзенага ў Маравіі барабана датуецца пятым тысячагоддзем да н.э., у Старажытным Егіпце барабаны ўзніклі за 4 тыс. гадоў да н.э. Вядома аб існаванні барабанаў у старажытным Шумеры (каля 3 тыс. гадоў да н. э)[6]. Аб працяглай гісторыі развіцця інструмента сведчыць і вялікая разнастайнасць яго відаў у нашы дні[7].

    З самых старажытных часоў барабан выкарыстоўваўся як сігнальны інструмент, а таксама для суправаджэння рытуальных танцаў, рэлігійных абрадаў, ваенных шэсцяў і дзеянняў, такіх, дзе была б неабходнасць выконваць рытм, напрыклад, ісці, бегчы, цягнуць, веславаць ці біць зладжана. Да прыкладу, яшчэ ў старажытных грэкаў і рымлян барабан тымпан (стар.-грэч.: τύμπανον), папярэднік сучасных літаўр, выкарыстоўваўся ў культах Кібелы і Вакха, а таксама ў войску і на вяслярным флоце. І гэтак далей, напрыклад, у XVI стагоддзі барабаны выкарыстоўваліся ў Брытанскай арміі ў пяхоце, у драгуноў і кавалерыі. У часы Генрыха VIII у кожнай роце ад 100 чалавек было двое барабаншчыкаў. У XVII стагоддзі асноўнымі сігналамі барабаншчыкаў былі «Увага», «Гатоўнасць», «Марш», «Атака», «Адступіць»[7].

    У XX стагоддзі адбыліся два значных удасканаленні барабанаў. У 1920-1940-х гадах кампанія Gretsch вырабляла карпусы барабанаў па тэхналогіі шматслаёвага расслаення дрэва[8], гэты спосаб выкарыстоўваецца і сёння. Каля 1956 года Эвансам Марыанам на замену скураным мембранам былі вынайдзены пластыкавыя. Яны больш устойлівыя да вільготнасці і лепш захоўваюць настройку[9].

    Тыпы барабанаў

    Барабаншчык аркестра пад кіраўніцтвам Рыка Бенджаміна: гуляе на малым барабане, побач размешчаны літаўры, вялікі барабан і іншыя інструменты

    У сучасны аркестр могуць уваходзіць наступныя барабаны[10]:

    Вялікі барабан (турэцкі барабан) — двухбаковы, радзей аднабаковы. На ім гуляюць масіўнай выбівачкай з мяккім наканечнікам; гук яго — моцны, глухі і нізкі. Акрамя выбівачкі, часам выкарыстоўваюць палачкі і інш. Галоўнае прызначэнне вялікага барабана — адзінкавыя ўдары (ад pianissimo да падобнага грамавым разрадам fortissimo). Еўрапейскімі кампазітарамі вялікі барабан спачатку ўжываўся ў ваенным аркестры; з пачатку XVIII стагоддзя — у оперным. Папярэднік вялікага — турэцкі барабан, які прымяняўся ў «Янычарскай музыцы». Вялікі барабан часцяком выкарыстоўваецца для яе імітацыі. Бас-барабан мае памер трохі меншы, чым вялікі (канцэртны) барабан — 20-22" (50-56 см). Уваходзіць ва ўдарную ўстаноўку, на ім гуляюць нагамі з дапамогай педалі.

    Малы барабан — з дзвюма мембранамі, нацягнутымі на нізкі цыліндр. Уздоўж ніжняй мембраны нацягнутыя струны (ад 10 да 34 у залежнасці ад прымянення), якія надаюць гуку сухое раз’юшанае, працяжна-бразгочае адценне. Пры адключэнні струн спецыяльным рычажком гэты характэрны трэск знікае. Гульня заснавана на рудыменты: дроб, хуткае трэмала. Гуляюць на ім дзвюма драўлянымі палачкамі з патаўшчэннямі на канцах. Прымяняюцца таксама ўдары па вобадзе (рымшот), іншыя прыёмы (напр., Бласт-біт, gravity roll, характэрныя для экстрэмальных стыляў музыкі, або кручэнне палачак у маршавых аркестрах). Выкарыстоўваюць набор малых барабанаў розных памераў, пры гульні — ставяць на падстаўкі, у маршавым аркестры — носяць на рамяні або спецыяльнай раме на ўзроўні пояса. У оперны і сімфанічны аркестр малы барабан уведзены ў XIX стагоддзі; часта выкарыстоўваецца ў ваенных сцэнах. Сёння — вядучы інструмент рытмічнай групы джаза.

    Том-том (не блытаць з там-тамам (гонг)) — цыліндрычны барабан без струн. Ён паходзіць ад карэнных амерыканскіх ці азіяцкіх народаў, выкарыстоўваўся першабытнікамі для ваенных, рэлігійных мэтаў. Вырабляўся з полых ствалоў дрэў і шкуры жывёл. З пачатку XX стагоддзя тым-тым уваходзіць ва ўдарную ўстаноўку (ад 2 да 4 і больш штук).

    Літаўры — сістэма (ад двух да сямі і больш) медных катлоў, на якія нацягнута мембрана. Маюць вызначаную вышыню гучання, якая рэгулюецца падчас гульні. Яны сталі вядомыя ў XV стагоддзі, у склад аркестра ўвайшлі пазней. Акрамя аркестра, папярэднікі літаўраў — накры выкарыстоўваліся ў кавалерыі, для кіравання парадкам.

    Барабаны розных краін

    Барабаны на рынку ў Дакары

    Барабаны вядомыя ва ўсіх краінах і ва ўсе часы. Народныя барабаны простыя ў вырабе і не патрабуюць асаблівых навыкаў для гульні, таму існуюць сотні іх разнавіднасцей. Фальклорная музыка ў вышэйшай ступені меладычная і рытмічна, барабаны — неад’емная яе частка[11].

    У краінах Афрыкі гульня на барабанах — важная частка большасці рэлігійных і свецкіх цырымоній. Гульня на барабанах мае даўнія культурныя традыцыі[12]. Акрамя таго, барабаны шырока выкарыстоўваюцца для перадачы паведамленняў — напрыклад, мова ёруба з’яўляецца танальнай, для перадачы простага ліста можа быць дастаткова трох розных тонаў барабана і пераходаў паміж імі[13]. Сярод барабанаў Афрыкі — ашыко, кпанлога, джэмбэ, бата і мноства іншых.

    У Лацінскую Амерыку барабаны былі прывезены з Афрыкі чарнаскурымі рабамі[14], і з’явіліся атабаке, куіка, конга і іншыя. Да барабанаў, якія адбыліся ад еўрапейскіх, можна аднесці пандэйру. У Паўднёвай і Цэнтральнай Амерыцы таксама вядомыя барабаны з суцэльнага кавалка дрэва, як тэпанацтль. На Кубе былі вынайдзены тымбалес.

    На востраве Балі і Інданезіі народная музыка прадстаўлена аркестрам гамелан. У ім выкарыстоўваецца барабан генданг[15], таксама выкарыстоўваюцца патэ ў Самоа, лалі ў Фіджы.

    Барабаны Японіі носяць агульная назва ўпотай, яны дзеляцца на 2 вялікія групы: бë-дайка (byou-daiko), у якога мембрана жорстка замацавана цвікамі без магчымасці налады, і сіме-дайка (shime-daiko), якія можна наладзіць пры дапамозе шнуроў ці вінтоў[16]. Гэтыя барабаны выкарыстоўваюцца ў традыцыйнай музыцы гагаку з VII стагоддзя, а таксама будысцкіх і сінтаісцкіх цырымоніях[17].

    У Кітаі барабаны, верагодна, пайшлі ад туркестанскіх і тыбецкіх інструментаў. Сярод іх — баньгу, пайгу і іншыя[18].

    Да барабанаў, выкарыстоўваным у музыцы Індыі, адносяца табла і мрыданга[12].

    У Каўказскім рэгіёне ўдарныя інструменты таксама шырока распаўсюджаныя. Пад некалькімі назвамі вядомы выгляд бубна са скуры асятроў з колцамі — даф (дэф, гавал). У народнай музыцы Арменіі і Азербайджана выкарыстоўваюць барабаны дхол і розныя разнавіднасці нагары[19][20]. У Турцыі з’явіўся і далей распаўсюдзіўся пад рознымі назвамі (думбек, тарабука, дарбук) барабан у форме кубка дарбука[21].

    Класіфікацыя па форме барабана

    Акрамя таго, барабаны можна класіфікаваць па форме[22][23]:

    Барабаны ў рэпетыцыйнай студыі
    Аудыёпрыклады
    Апісанне Аудио (Ogg Vorbis) Апісанне Аудио (Ogg Vorbis)
    Не заглушаны малы барабан 53 KB (i) Заглушаны малы барабан 37 KB (i)
    Удар у вобад 46 KB (i) Заглушаны бас-барабан 54 KB (i)
    Навесны том 8 дзюймаў 59 KB (i) Навесно том 12 дзюймаў 41 KB (i)
    Напольны том-том 39 KB (i) Фрыкцыйны барабан Куіка 75 KB (i)
    Рытм на джэмбэ 430 KB (i) Звучанее афрыканскага джун-джуна 251 KB (i)
    Тыповы рокавы біт з хай-хэтам 95 KB (i) Тыповы рокавы біт з райд-талеркай 89 KB (i)

    Выраб

    Вырабам барабанаў займаюцца фірмы рознага ўзроўню. Невялікія фірмы з дзясятка чалавек прапануюць эксклюзіўныя інструменты, зробленыя ўручную. Буйныя кампаніі, вядомыя па ўсім свеце, вырабляюць не толькі ўдарныя, але і іншыя музычныя інструменты.

    Для вырабу барабанаў могуць быць выкарыстаны розныя віды матэрыялаў[24]: метал (сталь, бронза), бамбук, пластык. Пераважная большасць барабанаў зроблена з дрэва: клён, бяроза, дуб, ліпа, ясень, чырвонае дрэва[4], з суцэльнага кавалка або злепленай у некалькі слаёў фанеры. Некаторыя вытворцы камбінуюць некалькі відаў дрэва для вырабу аднаго рэзанатара, што дазваляе атрымліваць лепшае суадносіны кошт/якасць. На гук барабана ў большай ступені ўплывае шчыльнасць драўніны і таўшчыня сценак абечак.

    Акрамя матэрыялу кадушкі, таксама значны ўплыў мае якасць і вугал нарэзкі абзы, якая датыкаецца з мембранай інструмента[25].

    Пасля падрыхтоўкі абечак на яе мацуюць фурнітуру — прыстасаванні для мацавання і нацяжэння мембраны[25]. Замкі для закруткі нітаў, мацавання і адтуліны змяняюць гучанне ў горшы бок, таму шматлікія вытворцы прапануюць розныя варыянты сістэмы мацавання (напрыклад, RIMS), якія захоўваюць цэласнасць кадушкі.

    Выраб некаторых барабанаў і бубнаў для рэлігійных мэтаў можа суправаджацца рознымі рытуаламі ініцыяцыі, укладвання «душы» ў інструмент, і іншымі падобнымі дзеяннямі[26].

    1. Мацаванне для стойкі
    2. Верхні обруч
    3. Ніт мацавання обруча
    4. Замок ніта
    5. Мацаванне пружыны
    1. Жэтон вырабніка
    2. Механізм нацягу
    3. Рычаг пружыны

    Налада барабанаў

    Парадак зацягвання нітаў на 8-нітаым барабане (крыж-накрыж)

    Налада барабана — складаны працэс, якому прысвечана шмат артыкулаў[27][28]. Барабаны могуць быць падзеленыя па гукавышынныя, на якія маюць пэўную вышыню гучання (літаўры, рататом) і інструменты з нявызначанай вышынёй гучання (малы барабан, том-том і г. д.). Налада тычыцца і тых, і іншых інструментаў.

    Асноўнай мэтай налады з’яўляецца збавенне ад залішніх абертонаў. Барабан, які «ў ладзе з самім сабой», раўнамерна нацягнуты, мае выразны гук, яснае, шырокае, адкрытае гучанне.

    Барабаны джэмбэ з розным мацаваннем мембраны.

    Мембрана барабана можа мацавацца да абячайке (корпусу) і рэгуліравацца альбо з дапамогай сучасных металічных абручоў і нітаў, альбо сістэмай вяровак або рамянёў. Жорсткае мацаванне з дапамогай цвікоў (як у бё-тайко) пазбаўляе барабан магчымасці налады.

    Сучасныя вытворцы выпускаюць мноства мадыфікацый мембран (з рознай вагой, таўшчынёй, двухслаёвыя і г. д.) Усе яны па рознаму ўплываюць на гучанне інструмента[29].

    Калі мембран дзве, адна з іх можа быць танчэй і прызначацца не для ўдару, а толькі для павелічэння рэзананса. Адносная налада ўдарнай і рэзананснай мембраны ўплывае на гучанне барабана: калі рэзанансная настроена вышэй ударнай, працягласць гучання (сустейн) павялічваецца. На малым барабане вялікае значэнне таксама мае налада падструнніка (пружын, якія надаюць характэрнае гучанне інструмента)[30].

    Барабаны, у якіх выкарыстоўваюцца скураныя мембраны, можна наладзіць, нагрэўшы скуру (нацяжэнне) або апырскаўшы вадой (паслабленне).

    Выкарыстанне барабанаў

    Калектыў бразільскіх барабаншчыц

    Барабаны могуць быць выкарыстаны як у складзе рытм-групы, так і ў якасці саліруючага інструмента. Розныя барабаны ўваходзяць у склад ансамбляў, у тым ліку — складаюцца выключна са ўдарных інструментаў. Яны забяспечваюць неабходны інструментальны каларыт і дынаміку, а таксама пашыраюць кола рытмічных і ўдарных эфектаў[31].

    На барабанах можна гуляць, удараючы далонню або палачкамі, вырабленымі з драўніны або сінтэтычных матэрыялаў[32].

    Гульня далонямі патрабуе ўмелага чаргавання факусоўкі і рассейвання сілы ўдару рукой, для высокага і нізкага гуку неабходна напружанне, для плескачоў — расслабленне пэндзля. Выкарыстоўваецца і гульня пальцамі з выкарыстаннем перакатаў, трэння мембраны, пстрычак і т. п.[33].

    Пры выкарыстанні палачак, у залежнасці ад сітуацыі і ўласных пераваг барабаншчык можа прымяняць розныя хапіла палачак, і розныя тэхнікі нанясення ўдаруref>Виды захватов палочек :: drumspeech.com.

    Традыцыйны хват палачак

    Сярод тэхнік удару могуць быць вылучаныя наступныя:

    У залежнасці ад выкарыстоўваных груп цягліц падзяляюць пальцавую, кісцевую, локцевую тэхнікі[35].

    Акрамя палачак, пры неабходнасці выкарыстоўваюць розныя шчоткі, выбівачкі або спецыяльныя прутковыя палачкі, руты (у англамоўнай літаратуры Rute).

    Асновай навучання і гульні на барабанах служаць барабанныя рудыменты — адмысловыя прыёмы гульні, якія ўяўляюць сабой пэўную паслядоўнасць розных (напрыклад, акцэнтаваных і не акцэнтаваных) удараў. Найпросты барабанны рудымент — барабанная дроб, якая ўяўляе сабой па чарзе ўдары. Акрамя яго, да вядомых рудыментаў адносіцца Double Stroke Roll (двухударная дроб), якая ўяўляе сабой чаргаванне двух удараў адной рукой і двух удараў іншай рукой[36].

    Рытмічныя партыі накладваецца на скончаную функцыянальна-гарманічную структуру, званую квадратам[37]. Урыўкі, выкананыя секцыяй ударных інструментаў маршевого аркестра, называюцца кадэнцыя (англ. Drum cadence).

    Ілюстрацыі

    Зноскі

    1. ↑ Барабан // Российский гуманитарный энциклопедический словарь: В 3 т. — М.: Гуманит. изд. центр ВЛАДОС: Филол. фак. С.-Петерб. гос. ун-та, 2002. — Т. 1: А—Ж. — 688 с. — ISBN 5-691-00676-2.
    2. ↑ М. Фасмер. барабан // Этимологический словарь русского языка. В 4 томах / Пер. с нем., доп. и посл. О. Н. Трубачёва. — 4-е изд. — М.: АСТ, Астрель, 2004. — Т. 1. А—Д. — 592 с. — ISBN 5-17-016833-0.
    3. ↑ Барабан // Военная энциклопедия / под ред. В. Ф. Новицкого[ru] [и др.]. — СПб. ; [М.] : Тип. т-ва И. В. Сытина[ru], 1911—1915.
    4. 1 2 «Анатомия» строения кадушки (нявызн.). drumspeech.com — Форум барабанщиков (2004—2010). — По мат. журн. Modern Drummer. Архівавана з першакрыніцы 24 студзеня 2012. Праверана 13 кастрычніка 2010.
    5. ↑ Капитан Макс.. Древнейшая профессия: барабанщик История ўдарных инструментов и их место в оркестре и жизни. История ўдарных инструментов и их место в оркестре и жизни (нявызн.) (недаступная спасылка) (16 мая 2008). Архівавана з першакрыніцы 4 кастрычніка 2010. Праверана 6 снежня 2014.
    6. ↑ Евгений Рябой.. Гимн барабанному искусству, Часть 1 (нявызн.) (недаступная спасылка). MusicBox № 17 (11 красавіка 1999). Архівавана з першакрыніцы 11 студзеня 2012. Праверана 13 кастрычніка 2010.
    7. 1 2 Drum — артыкул Drum у Encyclopædia Britannica, Eleventh ed., 1910—1911.
    8. ↑ История компании Gretsch (нявызн.) (недаступная спасылка). drumspeech.com — форум барабанщиков (2004—2010). — По мат. журн. Drum!. Архівавана з першакрыніцы 17 кастрычніка 2011. Праверана 13 кастрычніка 2010.
    9. ↑ Trish Johnson-Frazzetto.. Evans Drumheads Celebrates 50 years of Innovation(англ.)  (недаступная спасылка). daddario.com (19 студзеня 2006). Архівавана з першакрыніцы 6 кастрычніка 2014. Праверана 13 кастрычніка 2010.
    10. ↑ Г. Риман. Оркестр // Музыкальный словарь / Пер. с нем. Б. П. Юргенсона, доп. рус. отд-нием. — М.: ДиректМедиа Паблишинг, 2008. — CD-ROM.
    11. ↑ J. ALFRED NOVELLO. THE MUSICAL WORLD. — London, 1837. — С. 81. — 2008 с.
    12. 1 2 Thomas D. Rossing. Science of percussion instruments. — World Scientific, 2000. — С. 40-42. — 208 с. — ISBN 9789810241582.
    13. ↑ How Bata Drums Talk and What they Say(англ.)  (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 24 студзеня 2012. Праверана 28 красавіка 2010.
    14. ↑ Джозеф Говард. Барабаны в Америках. — 1967. — ISBN 9780825601804.
    15. ↑ Musical instruments of Malaysia
    16. ↑ Taiko Resource: Taiko Drums
    17. ↑ Taiko Resource: Taiko Overview and History
    18. ↑ James Blades. Percussion instruments and their history. — Bold Strummer, 1992. — С. 89-120. — 513 с.
    19. ↑ Нагара Архівавана 26 верасня 2015. — статья в музыкальном словаре
    20. ↑ Дхол — артыкул з БСЭ (3-е выданне)
    21. ↑ The many names of the Doumbek
    22. ↑ Школа этнических барабанов ETHNOBEAT — инструменты Архівавана 16 сакавіка 2010.
    23. ↑ 534m Membranophones (нявызн.) (недаступная спасылка). SIL. Архівавана з першакрыніцы 14 сакавіка 2012. Праверана January 4, 2007.
    24. ↑ Mike Radcliff, ред. Andy Gone. Корпус барабана (нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 24 студзеня 2012. Праверана 29 красавіка 2010.
    25. 1 2 “Анатомия” строения кадушки часть 2 (нявызн.) (недаступная спасылка). Архівавана з першакрыніцы 5 лістапада 2011. Праверана 29 красавіка 2010.
    26. ↑ Бата — afrocuba.ru Архівавана 29 кастрычніка 2011.
    27. ↑ Библия по настройке ўдарной установки :: drumspeech.com
    28. ↑ Настройка барабанов by Gene Okamoto Архівавана 21 лістапада 2010.
    29. ↑ БАРАБАННЫЕ МЕМБРАНЫ («ПЛАСТИКИ») by Gene Okamoto Архівавана 2 студзеня 2010.
    30. ↑ Библия по настройке ударной установки [Scott Johnson] часть 4 :: drumspeech.com
    31. ↑ Барабан — статья в онлайн — энциклопедии Кругосвет.
    32. ↑ drumlessons.ru — уроки барабанов, статьи о искусстве игры на ўдарных Архівавана 11 чэрвеня 2010.
    33. ↑ Основы игры на конгах
    34. ↑ Статьи Архівавана 21 лістапада 2010.
    35. ↑ Billy Cobham: «Мысли вслух» | MusicBox № 20 Архівавана 13 студзеня 2013.
    36. ↑ Упражнения в стиле маршевых оркестров для всех барабанщиков, часть 1
    37. ↑ Квадрат Архівавана 25 верасня 2015. — статья в Энциклопедическом словаре джаза, рок- и поп-музыки

    Літаратура

    Спасылкі

    Тэмы гэтай старонкі (5):
    Старонкі з няправільным сінтаксісам спасылак на крыніцы
    Ударныя музычныя інструменты
    Музычныя інструменты паводле алфавіта
    Барабаны
    Вікіпедыя:Істотныя артыкулы