Баляслаў Грабінскі (3 жніўня 1899, Урачыншчына, Раманаўская воласць, Сакольскі павет — 20 жніўня 1991, Лонгвуд, ЗША) — доктар медыцыны (дантыст), беларускі грамадскі дзеяч. Старшыня партыі Беларуская хрысціянская дэмакратыя, старшыня Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні.
Паходзіў з сялянскай сям’і. У 1910 годзе скончыў трохкласнае прыхадское вучылішча ў м. Дубровы. У 1911—1914 гадах вучыўся ў Гродзенскай гімназіі. Сябра Гродзенскага гуртку беларускай моладзі. У 1918 годзе працягваў вучобу ў Гродзенскай польскай гімназіі. Пасля скончыў медыцынскі факультэт Віленскага ўніверсітэта, атрымаўшы спецыяльнасць лекара-дантыста.
У 1922/1923 навучальным годзе абраны ў праўленне Беларускага студэнцкага саюза[1].
Працаваў асістэнтам кафедры анатоміі медыцынскага факультэта Віленскага ўніверсітэта. Трымаў уласную практыку як доктар-дантыст.
Матэрыяльна дапамагаў беларускім арганізацыям, найперш Беларускаму навуковаму таварыству, дзе быў намеснікам старшыні, Беларускаму Музею імя І. Луцкевіча, фундаваў беларускія выданні.
Старшыня партыі Беларуская хрысціянская дэмакратыя, старшыня Беларускага нацыянальнага камітэта ў Заходняй Беларусі. Заснавальнік БІГіК.
У 1942—1944 гг. быў старшынём Беларускага нацыянальнага камітэта ў Вільні. У 1943 годзе пасля эвакуацыі Магілёўскага медыцынскага інстытута ў Новую Вілейку быў запрошаны на кіраўніка кафедры анатоміі. 6 верасня 1943 года арыштаваны літоўцамі і інтэрнаваны ў лагер Правянішкі.
У кастрычніку 1944 года прызначаны старшым урачом Першага кадравага батальёна БКА[2]. З 1944 года ў эміграцыі, спачатку ў Германіі. Сябра Аб’яднання беларускіх лекараў на чужыне, аўтар артыкулаў у часопісе «Медычная думка».
У 1950-х гадах прыбыў у ЗША. Працягваў медыцынскую практыку, быў актыўны ў жыцці дыяспары: сябра Рады БНР, сябра Беларускага інстытута навукі і мастацтва, сябра Беларуска-амерыканскага згуртавання, удзельнік кіраўніцтва яго Чыкагскага аддзела.
Першым заўважыў пад час падарожжа ў Італію «Партрэт Скарыны ў Падуі», зроблены ў 1942 годзе італьянскім мастаком Джакома Форна ў так званай «Зале Сарака» славутага Падуанскага ўніверсітэта[3].